Επέρασεν τζιαι τούτο...
Τζιαι όι πως θέλω να χουμιστώ.. Άκυρον.
Ναι ρε κουμπάρε, θέλω να το
χουμιστώ τζιαι έννα το πει τζιαι ο κώλος μου. Εκάμαμεν έναν πολλά καλό γάμο.
Τέλειο. Τζιαι χαίρομαι γιατί εκάμαμεν πολλύν κόπο για τούτο.
Μα πόθθεν να ξεκινήσω? Που την brooch bouquet ανθοδέσμη
που την εκάμαμεν μαζί με την καισομαμά? Που το ότι αντί για βιβλίο ευχών έκαμα
ένα πινακούδιν τζιαι εγράφαν μας πάνω με τα φλομάστερ? Λατρέυω το εν τω μεταξύ
τζιαι τωρά έχουμεν το μες το καθιστικό αντί να έχω ένα ηλίθια διακοσμημένο
τετράδιο να συνάει σκόνες μες τα σέντε.
Που το τες μπουκάλες-βάζα τζαι φιζούδες-κηροπήγια που εγεμώσαμεν τα
τραπέζια που πάλε έκαμα τα μόνη μου τζιαι εσχολιάζαν κάτι συγγενείς «μα πόσα
ριάλια επετάξαν μες την κρίση για τόσα βάζα τζιαι κακόν» ΜΟΥΧΤΙΝ κοκόνες μου
μούχτιν!
Που την τούρτα που ήταν από κεφαλοτύρια το ένα πας το άλλο? Εππέσαν
ούλλοι πάνω της σαν τες μούγιες. Οσο να ναι πάει παραπάνω το τυρούδιν με το
φρούτο μαζί με τα κρασιά και τα ποτά παρά μια στοτζιασμένη δούκισσα. Θένκς
-ξέρεις ποιος είσαι- που με έστειλες σε εκείνο τον τόπο για την τέλεια βάση για
την τούρτα ‘που κορμό του πεύκου. Το αυτοκίνητο μουσκομυρίζει ακόμα.
Γιατί το σιόου που εκάμαμεν αντί για πρώτο χορό? Θεεεενκς μωρό μου που
δεν είσαι όπως το ξυλάγγουρο σαν τους παραπάνω Κυπραίους τζιαι γουστάρεις τον
πασιαμάν… λοβ γιου!
Όι όι επήαν ούλλα τέλεια. Τζαι ο προγραμματισμός που έκαμα τζιαι οι
λεπτομέρειες που εκάμαν τη διαφορά στο να το διασκεδάσουμε τζιαι εμείς τζιαι ο
κόσμος.
Ούτε να ταλαιπωρηθεί κανένας πολλά μες τον πύρουλο, ούτε να
δυσπυρκάσουμεν τους φίλους με το να έχει πολλη διαφορά ώρας η εκκλησία με το
κέντρο ή με το να καθυστερήσουμε να φκούμεν στην πίστα τζιαι να είναι ένα σκέτο
χαιρέτημαν ο γάμος, ούτε τίποτε ‘που τούτα τα σπαστικά.
Έννεν ανάγκη ρε
κουμπάρε να στέκουμαι τζιαμέ όπως το παλλούκιν, γιατί έννα έρτει και άλλος
κόσμος. Ε ας έρτει, ας σερβιριστεί και ας μας έβρει στην πίστα, πού έν’ το
πρόβλημα?
Άμαν μας έβρουν τα μεσάνυχτα τζιαι στεκούμαστεν τζιαμέ ήνταλοις έννα
έχουμεν όρεξη, τζιαι εμείς τζιαι οι φίλοι μας, να τα σούσουμεν? Εμείς ήμασταν
πας την πίστα λίον μετά τες 10:30 τζαι μιλούμε για ανοιχτό γάμο.
Α! Τζαι δώστε βάση δαμέ: Όσο καλό κλιματισμό και να έχει ένας τόπος,
έστω και το καλύτερο ξενοδοχείο, πάλε εν για το καλοκαίρι της Κύπρου που
μιλούμε. Τζιαι, άμαν χορεύκεις, τρέχουν ‘που πάνω σου. Έβαλα λοιπόν έναν (ήθελα
2 αλλά χάτε) ποτζείνους τους μεγάλους τους ανεμιστήρες, που εν όπως την
τουρμπίνα του αεροπλάνου, ψηλά να φυσά ‘που πάνω της πίστας (να μεν
σηκώνονται τζιαι τα φουστάνια ίσια πάνω). Το πόση διαφορά έκαμε δε λέγεται.
Εσχολιάσαν μας το θετικά πολύς κόσμος, ότι εβοήθησεν στο να μείνουν παραπάνω
στην πίστα τζιαι να νιώθουν άνετα. Που τα καλύτερα πράματα που έκαμα.
Τζιαι θα το λαλώ όπου βρεθώ και όπου σταθώ:
Μεν παίρνετε το γάμο
σας πολλά σοβαρά. Ένα παναΰρι είναι. Ένα μεγάλο πάρτι. Τίποτε περισσότερο
τίποτε λιγότερο. Κάμετε το διασκεδαστικό και για σας και για τους καλεσμένους
σας.
Εμάς εκτός ‘που τα άλλα είχε θέμα. Ρετρό ντίσκο νάιτ
συγκεκριμένα.
Είπαμε και σε πολλούς καλεσμένους να ντυθούν ανάλογα –ξέρετε με
το στυλ 60ς, 70ς, 80ς- και αυτό όσο να ‘ναι έβαλε τον κόσμο σε άλλη
διάθεση. Ο DJ κράτησε το πρόγραμμα 70-30 σε σχέση με το θέμα, για να
μην αποκλείσουμε τελείως τα παραδοσιακά και τα λαϊκά. Είχα του πει να μεν
τολμήσει να βάλει λάουντζ μουσική ιμίχιμου κατά τη διάρκεια του
φαγητού/χαιρέτησης. Έντζιαι να νανουρίσουμε τον κόσμο. Οκ άρχισε με τα πιο
μπαλαντέ των 70ς και 80ς και όσο περνούσε η ώρα έβαζε πιο δυναμικά κομμάτια.
Ο
κόσμος έκοφκεν κουβέντες του στυλ «πωω ρε πελλέ μου, που το αθθυμήθηκεν τούτο,
θυμάσαι που τον καιρό που επιένναμεν κάτω δισκοθήκες τζαι μπλα μπλα μπλα».
Ενιγουέι οι δεκαετίες εκείνες εν αξεπέραστες μουσικά. Τζιαι το καλύτερο, έβαλε
οθόνη στην οποία έδειχνε τα ορίτζιναλ βίντεο κλίπ των τραγουδιών. Ήταν και γαμώ
τα ποσκόλια για τον κόσμο και δεν τον άφησε να βαρεθεί.Μετά που εκατεβήκαμεν
για το κόψιμο της τυρότουρτας τζαι εκάμαμεν τον πελλάρικο χορό μας, έβαλε τους
καλαματιανούς και τα λαϊκά για καμιά ώρα τζιαι εξαναγύρισεν το στα 70ς-80ς
ελληνικά και ξένα.
Τζιαι είχα πάει τότε στα καρναβάλια στο Τζιάμπο τζαι έπιασα
διάφορες σχετικές πελλαρούες όπως κάτι γυαλιά με παρπέττες όπως του Έλβις για
τους άντρες, μεγάλα και πολύχρωμα με σκουλαρίκια με το σήμα της ειρήνης για τες
κορούδες, μπαντάνες για τα μαλλιά, κολιέ με άλυσους με το σήμα της ειρήνης κτλ.
Τζιαι σε τούτη τη φάση, που εμείναμεν λίον εμείς τζιαι ‘μείς, είχα πει σε ένα
φίλο να βγάλει έξω το κουτι που τα είχα τζιαι να τα μοιράσει στον κόσμο.
Έγινε
π-α-ν-ι-κ-ο-ς! Τζιαμέ που αρκέψαν να λίο να κουράζονται ήταν σάννα τζιαι ήπιαν
έκσταση. Ως τζιαι ο πιο σοβαροφανής θκειός τζαι θκειά εκάμναν αξιούθκια με τα
γυαλιά τζιαι τους άλυσους τζιαι ετραπηούσαν ίσια πάνω. Αμαν τούτοι εκάμναν
έτσι, φαντάζεσαι τι εγίνηκεν με τους φίλους. Η πίστα δεν άδειασε ούτε λεπτό ως
τες 3:30 το πρωί.
Ως τζιαι ο DJ μου έκαμνεν παναΰρκα τζιαι έβαλε ποτούτα τα
γυαλλούθκια τζιαι έκαμνε κάτι χορευτικά του στυλ μπλούζ μπραδερς. α ψ ο γ ο ς.
Εν έχει καλύτερο πράμα ‘που το να σου στέλνει μηνύματα άσχετος κόσμος
τζιαι να σου λαλεί «ευχαριστούμε, επεράσαμεν τέλεια».
