Ο μπάρμπας μου ο Παναής

Τούτο το τραγούδι είναι από τα Αγαπημένα μου. 

Αρέσκει μου πάρα πάρα πάρα πολλά!

Πρώτη φορά το άκουσα φοιτήτρια όταν γυρίζαμε τα ρεμπετάδικα και ξεκίνησε η ερωτική μου σχέση με το ρεμπέτικο.  

Δευτέρα που είναι… Enjoy..

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Γιώργος Στεφανάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Ζαμπέτας

Είχα ένα μπάρμπα εγώ νταή
Τον ξακουστό τον Παναγή
Καμάρι κι ασικλίκι (Ασικλίκι=Λεβεντιά)
Λάζο στη μέση του χωστό (Λάζο=Μαχαίρι)
Μουστάκι μαύρο γυριστό
Καφέ αμάν και αγαπητιλίκι

Είχε σκοτώσει τσαντιρμά (Τσαντιρμάς=Τουρκική Αστυνομία)
Όταν περνούσε κατιρμά (Κατιρμά=Λαθραία)
Μπροστά απ' το καρακόλι (Καρακόλι=Αστυνομικός σταθμός/μεταφ. ενέδρα)
Για να γλιτώσει τα καπνά
Σκαρφάλωσε από τα βουνά
Και τα φευγάτισε στην Πόλη

Μες τα Βουρλά κατιρματζής (Κατιρματζής=Κυνηγημένος)
Αντάμης και κοντραμπατζής (Αντάμης=Παλληκαράς, Κοντραμπατζής=Λαθρέμπορος)
Και της Τουρκιάς ο τρόμος
Καβάλα σε λιγνό φαρί (Φαρί=Άλογο)
Το μάτι του θολό βαρύ
Πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος

Τσακιρισμένος μια βραδιά (Τσακιρισμένος=Μεθυσμένος)
Κι ως ήταν άντρας με καρδιά
Τον βάρεσε η τρέλα
Και μπαμ και μπουμ τις πιστολιές
Ξεσήκωσε τις γειτονιές
Κι έσπασε δυό μπορντέλα

Φτωχό σαν λάχαινε να δει
Δάκρυζε σαν μικρό παιδί
Κι ως είχε και παράδες
Μοίραζε ψώνια αγκαλιά
Κάθε Χριστού και Πασχαλιά
Στους φτωχομαχαλάδες

Η μάνα μου η Αλισαβώ
Και η νενέ μου η Τζεβώ (Νενέ=Γιαγιά)
Είχαν συχνά μπελάδες
Γιατί μας βγάζαν αβανιές (Αβανιές=Κακογλωσσιές)
Πως στου σπιτιού μας τις γωνιές
Κρύβαμε κατιρμάδες

Και κάποιο δειλινό μουντό
Μας τον εφέραν σηκωτό
Στο σπίτι λαβωμένο
Με ματωμένη τραχηλιά
Σπασμένη ραχοκοκαλιά
Πολύ βαριά μαχαιρωμένο

Μες τα Βουρλά κατιρματζής
Αντάμης και κοντραμπατζής
Και της Τουρκιάς ο τρόμος
Καβάλα σε λιγνό φαρί
Το μάτι του θόλο βαρύ
Πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος

Και πρίν χάραξει η αυγή
Και πριν ο ήλιος καλοβγεί
Τον στόλιζαν στη κάσα
Τον κλαίει Τσεσμές και Αϊβαλί
Τον μπάρμπα μου τον Παναή
Πήρ' η Τουρκιά ανάσα

Τον έφαγε μια παστρικιά
Μια του παλιά αγαπητικιά (να γλέπεστε που τες γεναίτζες)
Αχ έρημη αγάπη
Γιατί ο μπάρμπας μου θαρρώ
Κρυφά της τά 'χε από καιρό
Με την Αγγέλα του Αράπη (ειδικά αμαν κάμνετε πελλάρες)

Και την παράλλη την αυγή
Βγάζει η Τουρκιά διαταγή
Ο κιρχανάς να κλείσει (Κιρχανάς=Πορνείο)
Μη σκοτωθεί κι άλλος ραγιάς
Απ΄ τα σεκλέτια της καρδιάς
Κι η Ρωμιοσύνη σβήσει

Μα σβήστηκε ο Παναής
Απ' τα κιτάπια της ζωής
Ας έχει σχώριο η ψυχή του
Αυτόν που έτρεμε η Τουρκιά
Τον έφαγε η αγαπητικιά (είδετε ίντα που κάμνουν οι αγαπητικιές?)
Και πήγε τσάμπα η ζωή του

Μες τα Βουρλά κατιρματζής
Αντάμης και κοντραμπατζής
Και της Τουρκιάς ο τρόμος
Καβάλα σε λιγνό φαρί
Το μάτι του θόλο βαρύ
Πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος

(Μεγάλωσα κι εγώ που λες
Κοπέλα μες τις κοπελιές
Και τ' Αϊβαλιού λουλούδι
Τον μπάρμπα μου δεν τον ξεχνώ
Κι έκατσα αυτό το δειλινό
Και σας τον έκανα τραγούδι)