Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Η κρίση, της κρίσης..


Οκ μπορεί να τα εξαναθκιαβάσατε τούτα.

Αλλά ακόμα έσhει πολλούς που κάμνουν πως εν καταλάβουν πόθθεν μας ήρτεν η περιβόητη οικονομική κρίση τζαι νεκαλιούνται τζαι φταιν τους οι δημόσιοι υπάλληλοι τζαι η κυβέρνηση τζαι εγώ τζαι εσύ τζαι ο Χατζηπετρής κτλ.

Γιαυτό εννα μεταφέρω τζαι δαμέ τούτη την απλοποιημένη περιγραφή της παγκόσμιας (τονίζω το τούτον γιατί κάμνουν το γαργάρα) κρίσης:

MARY is the proprietor of a bar in Dublin. She realises that virtually all of her customers are unemployed alcoholics and, as such, can no longer afford to patronise her bar – she will go broke.

To solve this problem, she comes up with a new marketing plan that allows her customers to drink now, but pay later.
She keeps track of the drinks consumed on a ledger (thereby granting the customers loans).
Word gets around about Mary's 'drink now, pay later' marketing strategy and, as a result, increasing numbers of customers flood into Mary's bar.
Soon she has the largest sales volume for any bar in Dublin — all is starting to look rosy.
By providing her customers freedom from immediate payment demands Mary gets no resistance when, at regular intervals, she substantially increases her prices for wine and beer, the most consumed beverages.
Consequently, Mary's gross sales volume increases massively.

A young and dynamic vice-president at the local bank recognises that these customer debts constitute valuable future assets and increases Mary's borrowing limit.
He sees no reason for any undue concern, since he has the debts of the unemployed alcoholics as collateral.

At the bank's corporate headquarters, expert traders figure a way to make huge commissions, and transform these customer loans into Drinkbonds and Alkibonds. These securities are then bundled and traded on international security markets.

The new investors don't really understand that the securities being sold to them as 'AAA' secured bonds are really the debts of unemployed alcoholics. They have had a 'rating house' certify they are of good quality.
Nevertheless, the bond prices continuously climb, and the securities soon become the hottest-selling items for some of the nation's leading brokerage houses.

One day, even though the bond prices are still climbing, a risk manager at the original local bank decides that the time has come to demand payment on the debts incurred by the drinkers at Mary's bar. He so informs Mary.

Mary then demands payment from her alcoholic patrons, but, being unemployed alcoholics, they cannot pay back their drinking debts.
Since Mary cannot fulfil her loan obligations she is forced into bankruptcy. So she now is broke.

The bar closes and the 11 employees lose their jobs.

Overnight, Drinkbonds and Alkibonds drop in price by 90%.
The collapsed bond asset value destroys the bank's liquidity and prevents it from issuing new loans, thus freezing credit and economic activity in the community.

The suppliers of Mary's bar had granted her generous payment extensions and had invested their firms' pension funds in the various Bond securities. They find they are now faced with having to write-off her bad debt and with losing over 90% of the presumed value of the bonds.

Her wine supplier also claims bankruptcy, closing the doors on a family business that had endured for three generations. Her beer supplier is taken over by a competitor, who immediately closes the local plant and lays off 150 workers.

Fortunately though, the bank, the brokerage houses and their respective executives are saved and bailed out by a multi-billion euro, no-stringsattached cash infusion from their cronies in government.

The funds required for this bailout are obtained by new taxes levied on employed, middle-class, non-drinkers who have never been in Mary's bar.
Now, do you understand economics in 2011?

Φυσικά που τούτην ούλλη την ιστορία κάποιοι εκάμαν τα παλλούτζια των τρισέγγονων τους χρυσά και συνεχίζουν ακάθεκτοι.

Αλλά το καλύττερο εν η λύση που προτείνεται που τους φωστήρες: Μειώστε τους μισθούς των υπαλλήλων. Και να λαλείτε και ευχαριστώ γιατί εν απολύεστε όπως κάποιοι άλλοι.
Ξεφτέρια μου!

9 σχόλια:

  1. Ναι αλλά ποια εν η λύση;
    Ναι, μειώνεται η αγοραστική δύναμη που είχαν οι υπαλλήλοι, αλλά μειώνεται τζαι η διαφορά μεταξύ των τάξεων που ήταν να σχηματιστούν...

    Ο φίλος μου εξεκίνησε με μισθό 1250 πάνω κάτω, πριν 3 χρίνια, τζαι που γενάρη θα είναι 850 ο μισθός του.
    Τζίνοι που θα προσληφθούν με τη νέα χρονιά θα πληρώνουνται 750. Τζαι εν δημόσιοι υπαλλήλοι.

    αλλά τι να κάμεις που ο άλλος ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ να πάει να δουλέψει γιατί μπορεί να μεν τον πληρώσουν; Που ο άλλος έμεινε 1μιση χρόνο άνεργος, τζαι γυρέφκει μια οποιαδήποτε δουλειά;
    Τότε ναι, να είσαι χαρούμενος που έννα έχεις μια δουλειά. Τζαι να εισαι χαρούμενος που θα έχεις τζαι μια αξιοπρεπή σύνταξη να ζεις στα ύστερα σου.
    Γιατί έχει άλλους που αξίζαν καλλύττερα που σένα αλλά αν μεν τα είχαν μια φορά ως τωρά, εν τα έχουν με την καμία τωρά τζαι να πάει.

    Ναι, καταλάβω ότι τζίνος που είχε, είχε το ανάγκη, καταλάβω ότι πρέπει να αγωνιστείς για να μεν χάσεις τζίνα που σε εκάμαν να πάεις στη δουλειά σου, αλλά δε τζαι λίο γυρώ σου τζαι κάμω υποχώρηση.
    Άμα εν έχει τζίξος που σε πκιερώννει να σε πκιερώσει τι άλλο μπορεί να γίνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άρεσε μου η εξήγηση με το μπαρ, απλη και κατανοητή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ωραίο αν και εν λίο απλοποιημένο το παράδειγμα!

    κοίτα..πρέπει ούλλοι να συμβάλουν. άρα πως θα γίνει να μεν δεχτείς το pay cut? ένεν προτιμότερο να δεχτείς μείωση παρά να δώκουμε που τον γκρεμό κάτω?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το θέμα όμως είναι ότι δεν είναι οι μισθοί των υπαλλήλων που εδημιούργησαν το πρόβλημα και δεν είναι οι περικοπές σε αυτούς που θα το λύσουν.

    Η κρίση είναι μια κρίση ρευστότητας που προκλήθηκε και συντηρείται από το κουμάρι των τραπεζών κατα πρώτον και από την κερδοσκοπική συμπεριφορά μεγαλοεπιχειρηματιών κατα δεύτερον.

    Αρα το να λέμε να κοπούν απλά οι μισθοί είναι σάννα τζαι αλλού μας τρώει τζαι αλλού κνιθούμαστεν.

    Άστε που η όλη αντιπαράθεση ιδιωτικών-δημοσίων εν εντελώς άκυρη.

    Πιάστε που ιατρούς, πολιτικούς μηχανικούς, δικηγόρους, executive secretaries, marketing assistants, προγραμματιστές, λογιστές, αναλογιστές, κομμώτριες, νυχούδες κτλ. η συντριπτική πλειοψηφία αμοίβεται πολύ καλά. Και φοροδιαφεύγει.

    Η αποκοπή μισθών το μόνο στο οποίο συμβάλλει εν στο περαιτέρω χρύσωμα τον παλλουκίων μερικών μερικών.

    Γιαυτό λέω ότι αυτή η αντιπαράθεση εν άκυρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. άκυρη 100% έννενι.
    ως ένα βαθμό είναι, αλλά βοηθά αλλού.
    σίουρα η ρίζα του προβλήματος εν αλλού, τζαι εν είπε κανένας να είναι τούτο το μοναδικό μέτρο που θα ληφθεί για να σωθούμε, αλλά τζαι τούτο εν κάτι που πρέπει να γίνει σε τούτη τη φάση.
    μη κακό μας αν εν μόνο που τούτο που καρτερούμε όμως!!!

    επίσης, στες μεγάλες κατηγορίες φοροφυγάδων άφηκες πίσω τους σουβλητζίες.
    εν έχει έτσι πράμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ας τα αστεία! Τους σουβλιτζίδες που τους βάλλεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Παιδκιά μεν βουράτε τους σουβλιτζίες τζαι τες νυχούδες, υπάρχουν πολλοί που βκάλλουν δεκαπλάσια όπως οι άλλες ομάδες που αναφέρατε. Το κόψιμο των μισθών εμβαθύνει την κρίση γιατί αφαιρεί ρευστότητα από την αγορά. Και η φορολόγηση του πλούτου αφαιρά ρευστότητα που την αγορά, όμως αυτό θα γίνεται πάνω σε΄ήδη που δεν μας ενδιαφέρουν αν θα υπάρχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Τη ρευστότητα της αγοράς την εστερέψαν πρώτες και καλύτερες οι υπεραγορές!

    Τζαι μετά φταιν μας οι υπάλληλοι. Τούτον εν το πρόβλημά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή