Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Καϊσιν Vs Υπογεννητικότητα


Πήπολ!

Είναι μεγάλη μου τιμή να σας ανακοινώσω πως βρέθηκε η λύση στο πρόβλημα της υπογεννητικότητας που ταλανίζει το πολύπαθο νησί μας.

Η λύση αυτή είναι το Καϊσίν σας αυτοπροσώπως.

Όπου πάω ο κόσμος γονιμοποιείται και αγκαστρώνεται. (και ανακαινίζεται αλλά τούτον εν άλλη κουβέντα)

Στις 3 από τις 4 δουλειές που άλλαξα από τότε που ήρθα Κύπρο, μόλις έπιασα δουλεία αποφάσισαν να ανακαινιστούν και ευθύς αμέσως το προσωπικό άρχισε να τεκνοποιεί. Ακόμα και μια κοπέλα που επροσπάθαν για 10 χρόνια έμεινε έγκυος.

Το αποκορύφωμα είναι στην τωρασινή μου δουλεία που σε μία υπηρεσία των 15 ατόμων, οι 5 εγκυμονούν, ενώ έχουμε ήδη 2 μωρά γεννημένα.

Αλλά και ο περίγυρος μου. Τον τελευταίο χρόνο  εγεννηθήκαν 9 μωρά στο άμεσο, μη εργασιακό, κοντινό μου περιβάλλον. 
Τα καταστήματα παιδικών της γειτονιάς μου δεν ενώσαν κρίση.

Ας τα υπολογίσω.. (μουμπλε μούμπλε.. 5+9+2 = μπούμπλε = 16)

16 μωρά σε ένα χρόνο.

Χωρίς να υπολογίζω απλούς γνωστούς και μακρινούς συγγενείς.

Τεχνητές γονιμοποιήσεις τζαι πελλάρες.

Κοντέψετε μου να σας φυσήσω τζαι το πρόβλημα σας ελύθην.

Καϊσιν. Από το φρούτο για τον άνθρωπο.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Μαστόρων Κρίση


Το λοιπόν. Τούτη η ανακαίνιση αρκεψεν τζαι φακκά μου κέντρον τζαι ακόμα εν αρκέψαμεν.

Ρε κουμπάρε. Έχουμεν κρίση ιμίσh.
Τζαι κλαίεσαι που εν εμείναν δουλειές τζαι λιάναν τέλεια. (?)
Τζαι έρχομαι εγώ τζαι ζητώ σου προσφορά.
Για να σου δώκω ριάλλια.
Που κλαίεσαι ότι ένεσhεις.
Τζαι εγώ θα πάω να δανειστώ, να πκιερώσω τζαι μιαν φάουσαν τόκους κερατιάτικα, τζαι να σου τα δώκω το κέρατό μου μέσα.
Ριάλια που κλαίεσαι ότι ένεσhεις. (?)
Τζαι εσού γράφεις με??????

Πόσην ώρα θέλεις να φκάλεις μιάν προσφορά κύριε αλουμινιτζή τα γέριμα?  Να κάτσεις τον κώλο σου κάτω για 2-3 ώρες μάξιμουμ?? Μα πολλά μάξιμουμ?

Επεράσαν θκυό εφτομάες! Θκυό εφτομάες!!!!!! 
Για να μου φέρεις έναν κωλόχαρτο που να λαλεί “Για να σου κάμω 7 παράθυρα τζαι 3 πόρτες θέλω τόσα”

Δύο (2) ΕβΔοΜάΔεΣ. 2.

Σατζίν.

Τωρά τζαι να πάει παρέτα! Μεν κάμεις τον κόπο καθόλου.

Που νομίζεις ότι έσhει τζιάνς να σε εμπιστευτώ να μου κάμεις τη δουλειά στην ώραν της, άμαν κάμνεις έτσι ακόμα εν αρκέψαμεν!!

Μεν τολμήσεις να εμφανιστείς ομπρός μου! Σύρε τζει! 

Αγργργργργργργρρρρ

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Le Rezil


Τελευταία και καταϊδρωμένη θα γράψω για τα ρεζιλίκια μου?

Αλλά άτε, μετά που την πρόσκληση της Eolika γίνεται να πω όι?

Μα τζαι τι να γράψω? Αφού το ρεζίλι είναι τόσο κομμάτι της καθημερινότητας μου που πλέον δε θεωρώ τίποτα ρεζίλι.

Αφού το να πάω κάπου για φαί τζαι να μεν σhιλωθώ/σιονώσω κάτι πάνω μου-πάνω σου-ή και κάπου αλλού εν γεγονός άξιο εορτασμού.

Κολώνες μου έχουν επιτεθεί σαν παρπατώ όμορφα και ωραία minding my own business.

Το κουτσούφλημα το έχω αναγάγει σε τέχνη. Τόσο που πλέον έχει χρόνια να τη φάω σhιστή χαμέ αν και ζαοπατώ πολλάκις καθημερινώς κάνοντας φιγούρες επανάκτησης της ισορροπίας μου που θα ζήλευαν μπαλαρίνες σε ρωσικό μπαλέτο.

Το μόνο που απέμεινε να θεωρώ ρεζίλι είναι να μου φύει κανένας εθνικός πλούτος κατά λάθος μπροστά σε κόσμο τζαι να ταράσσω την καρέκλα τάχα μου εγώ έντζαι.. εν η καρέκλα που έκαμεν το θόρυβο.. εγώ έντζαι…


Από ότι θωρώ οι παραπάνω εγράψετε.. όπας.. ο ΤΤ, η Ξίπ και η Cake εκόψαν πίσω? Πουλλούθκια μου! Τζαι μαζί τους και όσοι δεν έγραψαν ακόμα…

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

τα ριάλια τζαι πούντα...?


Μα εν πράμαν όπου πάω να μου αρέσκει το πιο ακριβό σhιεσολιρέξ απρόσιτο πράμαν σε ούουουλο το σιόου ρούμ?

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Μάχουμαι να περτέψω...


Μάχουμαι να κάμω ανακαίνιση στο πατρικό μου. Όπως αντιλαμβάνεστε θα ακολουθήσουν πόστς γεμάτα απελπισία, νεύρα, δάκρυα (δικά μου)  και ιδρωτίλα ματρόρων.

Τώρα είμαστε στο σχεδιασμό του απέλπιδου εγχειρήματος και προσφορών.

Και ερωτώ το Καϊσιν:

Πώς ξέρεις ποιος είναι ο κατάλληλος μάστρος?

Γιατί όλοι συστημένοι έρχονται, όλοι θα σου δείξουν τις καλύτερες δουλειές τους, κανείς δε θα σου πει “έκανα και αυτές τις ματζουτσιές/έτσάκρισα τα νεύρα του τάδε πελάτη”.

Όσοι έχετε περάσει κάτι ανάλογο δέχομαι συμβουλές για το τι πρέπει να προσέξω και τι με περιμένει…

Θέκκιου.

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ο μπάρμπας μου ο Παναής


Τούτο το τραγούδι είναι από τα Αγαπημένα μου. 
Αρέσκει μου πάρα πάρα πάρα πολλά!
Πρώτη φορά το άκουσα φοιτήτρια όταν γυρίζαμε τα ρεμπετάδικα και ξεκίνησε η ερωτική μου σχέση με το ρεμπέτικο.  
Δευτέρα που είναι… Enjoy..



Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Γιώργος Στεφανάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Ζαμπέτας

Είχα ένα μπάρμπα εγώ νταή
Τον ξακουστό τον Παναγή
Καμάρι κι ασικλίκι
(Ασικλίκι=Λεβεντιά)
Λάζο στη μέση του χωστό
(Λάζο=Μαχαίρι)
Μουστάκι μαύρο γυριστό
Καφέ αμάν και αγαπητιλίκι

Είχε σκοτώσει τσαντιρμά
(Τσαντιρμάς=Τουρκική Αστυνομία)
Όταν περνούσε κατιρμά
(Κατιρμά=Λαθραία)
Μπροστά απ' το καρακόλι
(Καρακόλι=Αστυνομικός σταθμός/μεταφ. ενέδρα)
Για να γλιτώσει τα καπνά
Σκαρφάλωσε από τα βουνά
Και τα φευγάτισε στην Πόλη

Μες τα Βουρλά κατιρματζής
(Κατιρματζής=Κυνηγημένος)
Αντάμης και κοντραμπατζής
(Αντάμης=Παλληκαράς, Κοντραμπατζής=Λαθρέμπορος)
Και της Τουρκιάς ο τρόμος
Καβάλα σε λιγνό φαρί
(Φαρί=Άλογο)
Το μάτι του θολό βαρύ
Πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος

Τσακιρισμένος μια βραδιά
(Τσακιρισμένος=Μεθυσμένος)
Κι ως ήταν άντρας με καρδιά
Τον βάρεσε η τρέλα
Και μπαμ και μπουμ τις πιστολιές
Ξεσήκωσε τις γειτονιές
Κι έσπασε δυό μπορντέλα

Φτωχό σαν λάχαινε να δει
Δάκρυζε σαν μικρό παιδί
Κι ως είχε και παράδες
Μοίραζε ψώνια αγκαλιά
Κάθε Χριστού και Πασχαλιά
Στους φτωχομαχαλάδες

Η μάνα μου η Αλισαβώ
Και η νενέ μου η Τζεβώ
(Νενέ=Γιαγιά)
Είχαν συχνά μπελάδες
Γιατί μας βγάζαν αβανιές
(Αβανιές=Κακογλωσσιές)
Πως στου σπιτιού μας τις γωνιές
Κρύβαμε κατιρμάδες

Και κάποιο δειλινό μουντό
Μας τον εφέραν σηκωτό
Στο σπίτι λαβωμένο
Με ματωμένη τραχηλιά
Σπασμένη ραχοκοκαλιά
Πολύ βαριά μαχαιρωμένο

Μες τα Βουρλά κατιρματζής
Αντάμης και κοντραμπατζής
Και της Τουρκιάς ο τρόμος
Καβάλα σε λιγνό φαρί
Το μάτι του θόλο βαρύ
Πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος

Και πρίν χάραξει η αυγή
Και πριν ο ήλιος καλοβγεί
Τον στόλιζαν στη κάσα
Τον κλαίει Τσεσμές και Αϊβαλί
Τον μπάρμπα μου τον Παναή
Πήρ' η Τουρκιά ανάσα

Τον έφαγε μια παστρικιά
Μια του παλιά αγαπητικιά
(να γλέπεστε που τες γεναίτζες)
Αχ έρημη αγάπη
Γιατί ο μπάρμπας μου θαρρώ
Κρυφά της τά 'χε από καιρό
Με την Αγγέλα του Αράπη
(ειδικά αμαν κάμνετε πελλάρες)

Και την παράλλη την αυγή
Βγάζει η Τουρκιά διαταγή
Ο κιρχανάς να κλείσει (Κιρχανάς=Πορνείο)
Μη σκοτωθεί κι άλλος ραγιάς
Απ΄ τα σεκλέτια της καρδιάς
Κι η Ρωμιοσύνη σβήσει

Μα σβήστηκε ο Παναής
Απ' τα κιτάπια της ζωής
Ας έχει σχώριο η ψυχή του
Αυτόν που έτρεμε η Τουρκιά
Τον έφαγε η αγαπητικιά
(είδετε ίντα που κάμνουν οι αγαπητικιές?)
Και πήγε τσάμπα η ζωή του

Μες τα Βουρλά κατιρματζής
Αντάμης και κοντραμπατζής
Και της Τουρκιάς ο τρόμος
Καβάλα σε λιγνό φαρί
Το μάτι του θόλο βαρύ
Πατούσε κι έτρεμε ο δρόμος

(Μεγάλωσα κι εγώ που λες
Κοπέλα μες τις κοπελιές
Και τ' Αϊβαλιού λουλούδι
Τον μπάρμπα μου δεν τον ξεχνώ
Κι έκατσα αυτό το δειλινό
Και σας τον έκανα τραγούδι)

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Seven





Ούφου ετσιλίσαν με οι δουλειές τούντες μέρες…
Έλυσα.
Τζαι.
Έσταξα.

Να σας πω έτσι στα γρήγορα 7 πράματα για μένα.

1.  Έχω πιστοποιητικό φαουσιλικιού.
Δηλαδή είμαι αποδεδειγμένα φάουσα με επιστημονικές μεθόδους. 
Σε ένα μάθημα στο μεταπτυχιακό έπρεπε να κάνουμε personality test. Στο τεστ αυτό μετρούσαν factors της προσωπικότητας και ανάλογα αν σκόραρες χαμηλά ή ψηλά στον κάθε ένα υπήρχε η αντίστοιχη  επιστημονική ανάλυση. 
Έδειχνε το προτζέκτορ στον πίνακα την κανονική ανάλυση και από κάτω ο καθηγητής τα εξηγούσε με το δικό του χιουμοριστικό τρόπο. 
Όταν ανέλυε τον Factor E έλεγε:
-Το λοιπόν. Άνθρωποι που έχουν χαμηλό τον Factor E είναι καλόβολοι, ήσυχοι, υπάκουοι, …μπλα μπλα… Κοπέλια, αμαν έβρετε γυναίκα έτσι στιλ, παντρευτείτε την! Σήκω εννα της λαλείς, εννα σηκώνεται. Κάτσε, εννα κάθετε. Πασάδες θα σας έσhει.
-Κύριε, διακόπτει ο διπλανός μου, άμαν κάποιος έχει πολλά ψηλό τούντον παράγοντα?
-Πολλά ψηλό? Πόσο ψηλό δηλαδή?  Ποίος έχει πολλά ψηλό?
Δείχνει με με το δάχτυλο ο κάρφας.
-Πόσα? Ρωτά με ο καθηγητής.
-10 που τα 10 λαλώ του.
-Άπαναϊα μου Φάουσα!!! λαλεί, χτυπώντας το μέτωπο του με το σhέριν του.

Φακ! Ένεσhει τσανς να μου κάτσει αρσενικός που τους συμφοιτητές.

2.  Δεν τρώω μπάμιες.
Νεκατσιώ τη γλοιώδη υφή τους και ποτέ δεν τις συμπάθησα.
Δεν τρώω ούτε κουνέλι.
Όταν ήμουν μικρή, είχε κουνέλια η γειτόνισσα και παίζαμε με τα μικρά κουνελάκια. Και μια μέρα έσφαξε ένα κουνέλι μπροστά μου. Από τότε δεν μπορώ να το βάλω στο στόμα μου.

3.  Φοούμαι τις κατσαρίδες.
Και δεν εννοώ νεκατσιώ τες ή αηδιάζουν με. Φοούμε τες παθολογικά. Τρέμω τες. Δεν μπορώ να τους κοντέψω, ούτε για να τες σκοτώσω. Σηκώνεται η τρίχα μου μόνο που σας το γράφω. 
Το αξιοπερίεργο είναι ότι δε φοούμαι τα φίδια ή τους ποντικούς. Ειδικά τους ποντικούς καθόλου. Εκτός αν είναι μωρά ποντικούθκια και  τα πιάσει η άκρα του μαθκιού μου να βουρούν τζαι νομίσω εν κατσαρίδα.

4.  Δεν ιμπόρω με τίποτε τις αισθητικούς.
Που τότε που εισακούστηκαν οι ευχές μου και ανακαλυφθήκαν τα λέιζερ, δεν εξαναπάτησα το πόδι μου σε αισθητικό. Ένιμπόρω να με πασπατέυκουν πας το πρόσωπο και πονώ πολλά εύκολα και νευριάζω. 
Μεν μου ντζίζεις είπα σου! 
Άσε που τα καταφέρνω καλύτερα από τις περισσότερες και προτιμώ τα φυσικά προϊόντα που τες μαλακίες που μας πασαλείφκουν.

5.  Λατρεύω τους γάτους. 
Τελεία. Είναι ΑΨΟΓΟΙ.

6.  Έχω τικ να παίζω με τα μαλλιά μου.

7. Έκαμα και εγώ witchcraft στο πανεπιστήμιο (σαν τη she).
Αυτό σε συνδυασμό με το πόιντ 1 να ληφθεί πολλά σοβαρά υπόψιν από μερικούς μερικούς τζαι να μεν με νευριάζουν, γιατί εννα τους κάμω μάγια άσπρα, μάυρα, κόκκινα και πουά, για να κκελιάσουν, να ζαώσουν τα δόντια τους και να τους μαειρεύκει η πεθερά συνέχεια μπάμιες.


Μα ελείψαν τα 7?

Χάτε αλλόνα: Λατρεύω τις ταινίες κινουμένων σχεδίων. Shrek, Ice Age, Madagascar, The Incredibles κτλ και φυσικά το South Park. 


Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Επανάσταση



Τωρά τελευταίως είχαμεν αρκετές συζητήσεις περί διαπαιδαγώγησης…

Ένα θα σας πω: Σαν τες διαπαιδαγωγικές μεθόδους του Τσάρου ένεσhει.

Μια από τις καλύτερές της ήταν η μέθοδος “Ο πελλός θέλει τον αντίπελλον του”:

Ήμουν περίπου 7, όταν με τον μπράδερ αποφασίσαμε να σηκώσουμε μπαϊράκι ενάντια στις καταπιεστικές προσταγές του καθεστώτος που απαιτούσε να μαζεύουμε τα παιχνίδια μας και να κάνουμε τα μαθήματα μας, πριν να μας επιτραπεί η έξοδος για παιχνίδι στη γειτονιά.

Ε όι! Τέτοια καταπίεσης δεν θα ήταν πλέον ανεκτή. Σήκωσα καυγά μεγάλο που κατέληξε στην απειλή “εμείς εννα φύουμεν από το σπίτι!!”.

Ανταρσία.

Πάει η Γιαγια στην πόρτα, την ανοίγει και λέει: Θέλετε να φύετε? Γγόου ον. Μπι μαϊ γκεστ. Η πόρτα είναι ανοικτή και τα σκυλιά δεμένα.

Καϊσι: Χα. Μα ενόμισες μπλοφάρουμεν?? Πως εθθα φύουμεν? Γουότς μαϊ μπάκ!

Τζαι εφύαμεν. Βγήκαμε έξω με το κεφάλι ψηλά και με αγέρωχο σούσμα και φύγαμε.

Η Γιαγιά έκλεισε πίσω μας την πόρτα. 
Άνεμος στη βράκα σας και αέρας στα πανιά σας!

Εμείς κατεβήκαμε στη χωράφα που παίζαμε ως συνήθως, αποφασίσαμεν ότι εκεί θα στήσουμε το νέο ανεξάρτητο σπίτι μας, φτιαγμένο από παλιόξυλα και χαρτόκουτες. Είχαμε και συμπαράσταση από τους υπόλοιπους ροκόλους της γειτονιάς. Επαίζαμεν ώσπου εσκοτείνιασε. Ήταν πολλά ωραία! 
Να σου δείξω εγώ Τσάρε ποιος έσhει το πάνω σhέρι!

…Ώσπου τζαι επεινάσαμεν.

Οκ. Αυτό δεν το είχαμε σκεφτεί. Τώρα? Τι κάμνουμεν? Πάμε σπίτι να φάμε και μετά βλέπουμε?

Πάμε σπίτι, χτυπάμε το κουδούνι. Ανοίει η γιαγιά και μας κοιτάζει παγερά.

Τσάρος: Τι θέλετε παρακαλώ?

Καϊσι: (με κατεβασμένα τα αυτιά) Εεε επεινάσαμε..

Τσάρος: Αφού εσείς θέλατε να φύετε. Ε! Φύετε! 

Και σhλαααγκ κλείει μας την πόρτα στα άκρως έκπληκτα μουτρούθκια μας.

Σοκ, πανικός και ξανά σοκ.

Ρε να κτυπάμε το κουδούνι, ρε να παρακαλάμε, ρε να κοιτάζουμε από τα παράθυρα κάπως έτσι:

…τίποτε η Γιαγιά. 
Εκάθετουν αμέριμνη και “αδιάφορη”  και διάβαζε το βιβλίο της.

Αχχχ… Αυτό ήταν και το τέλος του κινήματος “θα πιάσω τα πράματα μου, να φύω που δαμέσα, να σας δείξω εγώ”.  

Τι να πεις? Οι όμορφες επαναστάσεις όμορφα καταστέλλονται…

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Kaisi-leaks 3: Ευθύνη


Έχω να δηλώσω ότι ο πρόεδρος εν όντως άχρηστος. 

Εν κάμνει για τίποτε λαλώ σας! 

Τόσον τζαιρό που είμαι στη δημόσια υπηρεσία, τζαι εν ήρτε ΜΙΑ φορά να με τσιεκκάρει.

Ούτε ο πρόεδρος ούτε ο άμεσα πολιτικός προϊστάμενός μου. 

Ούλλοι άχρηστοι σιόρ!

Οπότε, άμα τα κάμω ματσούτζια, όποιος έσhει παράπονο να πα να γυρευτεί που τον εκάστοτε πολιτικό και να απαιτήσει και την παραίτησή του.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Καϊσιομαμάς περιπέτειες


Δηλαδή σοβαρά τώρα. 

Η Ποστ πέρκι να μεν ηξέρει πόσον δίκαιο έσhει με την ατάκα "Η κλιμακτήριος, εν η εκδίκηση της μάνας σου για την εφηβείαν"!!

Η μάμα εν blogger και αν γράφαμε στα μπλόγς μας την Κυριακή και τη Δευτέρα θα γράφαμε περίπου τα εξής:

Καϊσι:

Έχασα τη μάμα μου. Εν τω πιστεύκω! Εχάθηκεν. Εν τζαι κλειστό το τηλέφωνο της που τα χτές. Πού ένι? Αμαναμουμαναμου τζαι αμα την εβρω εννα την τριχομαλλίσω! Πού ενει? Είπε μου έννα πάει εκδρομή τζαι εχάθηκεν για θκιό μέρες! Αν έπαθασιν τίποτε? Πού ένι?  Κιάορκαν σου! Κάμε γονείς λαλούν σου! Για να πάει τζαι να χάνεται στις εκδρομές με τουντες κακιές παρέες που έμπλεξεν τζαι να μεν έσhει έννοια με το κινητό της. Πού ένει? Τι να κάμω τωρά? Τώρα να ξαναπροσπαθήσω, μπορεί να έπιασεν σήμα. ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ Η ΚΛΗΣΗ ΜΟΥ!  ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ! Πού ένει? Τζιαι εν έχω με τα τηλέφωνα των φιλενάδων της! Ετέλειωσεν! Ποννάρτει έννα απαιτήσω να μου δώσει κατάλογο με ονόματα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, αριθμούς αυτοκινήτων, αριθμούς κοινωνικών ασφαλίσεων και δείγμα DNA! Πού ενει?????????

Η καϊσιομαμά:

Ουουουου επεράσαμεν τέλεια με τες φιλενάδες! Επίαμεν εκδρομή στα βουνά και στους αγρούς και ήταν πολλά ωραία!  Εμείναμεν σε κάτι παράγκες πολλά γραφικές, ντάξει ήταν λίον τριτοκοσμικά, αλλά τι ωραίον πράμαν η φύση α!

Τωρά που εγύρισα εκατάλαβα ότι ανησύχησε η πελλή η κόρη μου. Κιάορκαν σου τούτη η μιτσιά. Έννα με πειράξει κανένας σιορ? Μια γυναίκα μόνη της μες τα ακάμωτα? Ποττέ! Πελλάρες!

Νταξ…τζαι οι φίλες μου χαζίρι να φωνάξουν αστυνομία γιατί αποφάσισα να πάω περίπατο μόνη μου μες τη νύχτα, χωρίς κινητό, χωρίς τίποτε, αλλά τζαι τζινες εν τέλεια πελλές σιορ. Οι ανώμαλοι εν τζαιν μες τα ακάμωτα. Εν μες τα κλάπς! 
Το μόνον πλάσμα που συνάντησα ήταν μια αλούπα με τα αλουπουθκια της. Μααανα μου τα τζαι ήταν πολλά χαριτωμένα. Τζαι εν είχα τη φωτογραφική. Εννα ξαναπάω αλόπος. Ήταν πολλά ωραία λαλώ σας. Εχάιδεψα τζαι έναν γάρο! Κανονικό. Όι δίποδο. Ήταν πολλά ωραίο διήμερο!

Γιατί τα άστρα? Ήταν απίστευτο! Μακριά που τα φώτα της πόλης φαίνεται και το milky way και λαμπιρίζουν και μες τη θάλασσα, μαγικά λαλώ σας! Μόνο ένα αυτοκίνητο επέρασεν που την ερημία και σκεφτόμουν να κάμω το ζόμπι να τον λαώσω, αλλά δεν το έκαμα! Ήμουν φρόνιμη!

Ωχχου εξεκουράστηκα και ησύχασεν η κεφαλή μου!

ΜΑΜΑ ΕΙΣΑΙ GROUNDED ΩΣ ΤΑ 60 ΣΟΥ!

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Ιδέα

Τουτο είναι ενα εκ του Ινβίκτους και Twisted εκπορευόμενο πόστ γιατί έχει να κάμει με την εκκλησία και τη ζωγραφική. Την αγιογραφία συγκεκριμένα ή καλύτερα με την απουσία της από τις σύγχρονα εκκλησιαστικά κτίσματα.

Ας πούμε γιατί?

Οκ είναι πανάκριβο να προσλάβεις αγιογράφο να σου ζωγραφίσει μια εκκλησία, πόσο μάλλον μια τόσο μεγάλη όπως τες σύγχρονες. Αλλά είναι η παραδοσιακή αγιογράφηση η μόνη επιλογή?

Ας πούμε ο τρόπος που ζωγραφίζονται οι εικόνες είναι ο ίδιος από τον μεσαίωνα φορ γκοτς σεικ. Γιατί να μην δοθεί η ευκαιρία για μια ανανέωση? 
Όχι στις εικόνες αλλά στους τοίχους των εκκλησιών.

Στο κάτω κάτω και η βυζαντινή τεχνοτροπία, τον καιρό που πρωτοεμφανίστηκε ήταν πολύ πρωτοποριακή για την εποχή της το 300 μ. Χ. Και συνέχισε να εξελίσσεται και να εμφανίζονται διάφορες νέες για την εποχή τους τεχνικές.

Παραδεχτείτε το. Σε όλους αρέσουν οι παλιές εκκλησιές που είναι ζωγραφισμένες από πάνω ως κάτω. 
Ενώ οι καινούριες? Παραπάνω θυμίζουν νοσοκομεία.

Δε θα μπορούσε να ζωγραφιστούν με μια πιο μοντέρνα τεχνική και υλικά?

Για παράδειγμα το graffiti. Είναι παρεξηγημένο ως τέχνη, γιατί συνηθίσαμε να το συσχετίζουμε με μουντζούρες του στυλ «Ανάγια θυρα 135- θρύλος». 
Αλλά στην ουσία υπάρχουν πάρα πολλοί που ασχολούνται με την ζωγραφική, επαγγελματικά ή για χόμπι που ξέρουν ότι το graffiti έχει τεράστιες δυνατότητες.

Τώρα να σας δείξω μερικά παραδείγματα:







Νομίζω θα ήταν πολύ ωραίο να δοθεί ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Και στην Κύπρο έχουμε πολλά ταλέντα που δεν έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε πρότζεκτς αν και θα το ήθελαν.

Και δεν εννοώ να ανοίξουν μια εκκλησία και να μουντάρουν μέσα όποιοι θέλουν με σπρέι και πινέλα και να κάμουν ότι τους κατέβει. Θα μπορούσε όμως οργανωμένα να ζητήσουν από όσους θέλουν να συμμετέχουν να καταθέσουν προτάσεις και να διαλέξουν αυτά που εγκρίνουν.

Πιστεύω πως όλοι θα θέλαν να επισκεφτούν μια τέτοια εκκλησία (έστω και από περιέργεια).

Έχει καιρό που το σκέφτομαι και δράττομαι της ευκαιρίας να καταθέσω και επίσημα τις ιδέες μου.

Και για όσους ανησυχούν ότι τα σπρέι είναι τοξικά να σας ενημερώσω πως με τους αερογράφους εδώ και καιρό μπορείς να χρησιμοποιήσεις ότι μπογιά θέλεις και πια οι καλλιτέχνες δεν περιορίζονται στα παραδοσιακά σπρέι που περιέχουν επιβλαβή αέρια.