Ηρωες της φρουτοπιας: ο Τσάρος

Γενικά η πλευρά της οικογενειας από το σιδηρούν παραπέτασμα εσhει παραπάνω post material.

Η γιαγιά μου ήταν η πιο αντισυμβατική γιαγιά εβερ. Εν αθθυμούμαι ποττέ να με εκανάτζαιψε ή να μας κακομάθει με οποιονδήποτε τρόπο.

Κατακρίβειαν ήταν Τσάρος κανονικός (ζώδιο Λέων).

Δεν ανεχόταν το κακομαθησιό, τα ψευτοκλάματα, δε δεχόταν bullshit από κανέναν, τζαι ούτε επιάνναν ναζιουθκια πάνω της. Αλλά αμαν εισhες αναγκη εδίαν τζαι το βρατζί της που λαλει ο λοος.

Εγώ και ο brother περάσαμε κοντά της κάμποσα καλοκαίρια. Εκλειαν τα σχολεία και μας πακκετάραν οι γονείς μας να περάσουμε το καλοκαίρι στη γιαγιά..

Επιαννεν μας τζαι εγύριζεν μας στη χώρα ουλλη, να δούμεν τόπους. Από τις πιο ωραίες αναμνήσεις ήταν που πηγαίναμε σε κάτι φίλους της σε ένα χωριό και κάθε πρωί είχαμε εγερτήριο που το χάραμα του φου, έπιαννε προμήθειες και πηγαίναμε στο δάσος (μα δάσος κανονικό, όι Τρόοδος) να φάμε πρωινό σε στιλ πικ-νικ και να μας ξαπολήσει να παίξουμε στον καθαρό αέρα.

Αν ετύχαινε να χτυπήσουμε εθύμωννε μας άμαν εκλαιαμεν «όπως τα μωρά».

-Εν επρόσεχες τζαι χτύπησες? Ηντα κλαίεις τωρά? Α? Κλαίεις γιατί ενεπρόσεχες? Χάτε, εννεν τίποτε! Έλα να το πλύνουμεν τζαι εννεν τίποτε λαλώ σου. Σταμάτα να κάμνεις όπως το μωρό - πονάν ωρέ τα παλικάρια?

Τα γιατροσόφια της ήταν τοπ. Αηδιαστικά ως επί το πλείστον αλλά μα την παναια δεν ήμασταν ποττέ άρρωστοι πάνω που μιαν ημέρα. Αρρώστας τζαι επεριλαμβαννε σε με τις κομπρέσες, τες home-made αηδιαστικές αλοιφές και μαντζουνια και ως το πρωί ήσουν περτικουιν. Εμετέδωσε μου το ενδιαφέρον για τα μανζτουνια.

Ανεξάρτητος και δυναμικός χαρακτήρας που μικρή. Σε ηλικία 16 χρονών επηεν σε εθελοντική εργασία κρυφά που τους γονιούς της. Τον επόμενο χρόνο επροτείναν της αν θέλει να γυρίζει να κάνει ομιλίες στα γύρο χωριά και κωμοπόλεις για τον εθελοντισμό στους νέους. Πάνω χαρά της.

Επειδή ήταν κοπέλα νεαρή και θα ταξίδευε μόνη της, εδώσαν της να βαστά πιστόλαν. Ήταν χαλασμένη αλλά είπεν της ο άθρωπος που της την έδωκε «μπορεί ναν χαλασμένη αλλά τη δουλειά καμνει την. Φοιτσάζει θκιο. Εσένα που την κρατάς τζαι τον άλλο πουν να σε δει να την κρατάς»

Σε ένα από αυτά τα ταξίδια γνώρισε τον παππού. Έρωτας αγιάτρευτος και από όταν τον έχασε κάθε φορά που τον εσυνάφερνεν εγεμώνναν τα μμάθκια της. Κάθε φορά.

Εσπούδασε, έκανε 2 πτυχία και η δουλειά της την κρατούσε μακριά από το σπίτι 5 μέρες την εβδομάδα (ήταν τζαι καρίαρ γούμαν πώς σου φαίνεστε!).

Εγύρισεν τη χώρα ούλλη τζαι ηξερεν πόξω τα παραπάνω χωρκά.

Μια φορά που μας επήρεν αεροδρόμιο να μας στηλει πίσω Κύπρο, είπαν της πως έγινε λάθος στις κρατήσεις και ξέρετε δεν μπορούν να ταξιδέψουν τα παιδιά και να τα φέρετε που βδομάδας να παν με την άλλη πτήση.

- Ακούτε να σας πω, λαλεί τους. Τα παιδιά περιμένουν τα οι γονείς τους Κύπρο, ξεκινούν τζαι τα σχολεία. Εμέναν είπαν μου να τα φέρω ως το αεροδρόμιο και να σας τα παραδώσω. Εγώ έκαμα το κομμάτιν μου. Έτα δαμέ, θέλετε να τα στείλετε τωρά, θέλετε να τα κρατήσετε να τα πάρετε ξενοδοχείο τζαι να τα στείλετε που βδομάδας, δικό σας πρόβλημα. Αφήνω τα τζαι κάμετε καλάν ότι νομίζετε. Χαίρετε!

Τζαι ισιώννει να φύει!!!! Στηλλομμαθκιάζουν, οι υπάλληλοι. Βουρούν ταπισόν της, περιμένετε κυρία, με φύετε, δώστε μας θκιο λεπτά να δούμεν, να κανονίσουμεν..

Εβάλαν μας τελικά μες το αεροπλάνο στο πιλοτήριο παρακαλώ τζαι ηρταμεν Κύπρο. Ήμασταν κατενθουσιασμένοι. Ο brother ήταν να πελλάνει με τα κουμπούθκια του κοκπιτ.

Το ποκερ-φεης της γιαγιάς εδωσεν μας μιαν εμπειρία αξέχαστη. Γεια σου ρε γιαγιά!!

Αντίθετα με άλλες γιαγιάδες ελάλε μου πάντα «όι να βιάζεσαι για παντρειές α! Να σπουδάσεις, να μάθεις καμιάν ξένη γλώσσα τζαι έσhεις καιρό για έρωτες. Για το ψουμίν που εζυμώθηκε τζαι εμπηκεν στο φούρνο τζαι ψήθηκε εσhει πολλούς υποψήφιους»

Έμαθεν μου να παίζω σκάκι.

Εχασαμεν την πριν 8 μήνες τζαι πεθυμώ την πολλά.