Ήρωες της φρουτοπίας

Η μάμμμι

Εξωτικό φρούτο, ακλούθησε τον φάδερ στην Κύπρο μετά που γνωρίστηκαν ως φοιτητές στη χώρα προέλευσης. Γοητεύτηκε βαθύτατα από τα κυπριακά γονίδιά του (γκρίκ λόβερ με τρίχα για πουλόβερ) τα οποία και φρόντισε να μας τα μεταδώσει. Στην ερώτηση «καλά ρε άμμα, τουλάχιστον τα πράσινα μμάθκια ενιμπορηες να μας τα δώκεις?» απαντά ότι ήταν πολλά ερωτευμένη με τα μαύρα τσακίρικα μμάθκια του και ευχόταν να τα πάρουν τζαι τα παιθκιά της.

Όταν ήρθε Κύπρο το καιρό εκείνο (5-6 χρόνια μετά την εισβολή), τα φρούτα πέραν του σιδηρούν παραπετάσματος ήταν σπάνια και εξωτικά, δεν υπήρχαν σε αφθονία στα καπαρέ και οι πλείστοι δρόμοι της Κύπρου δεν είχαν πεζοδρόμια. Η μάμμι ένα πολιτισμικό σοκ το έπαθε.

Τελικά εφκήκεν μας σε καλό αλλά τότε που πήρε την απόφαση κανένας δε θα εμπορούσε να το προβλέψει.

Η πόλη της ως τζαι όπερα εισhεν, πάρκα συγυρισμένα, μηδέν εγκληματικότητα, συγκοινωνίες,  θέατρο, κουκλοθέατρο (ναι σε κανονικό κτίριο δικον του), νηπιαγωγεία οργανωμένα που εμαιρεύκαν στα μωρά τζαι το λυμένο σάντουιτς μες την τσέντα ήταν πολλά τριτοκοσμικό για τζεινη.

Η μάμμα της επίσης έπαθε ένα σοκ όταν κατάλαβε που μετανάστευσε η κόρη της και την έπιασε τηλέφωνο πανικόβλητη «κόρη μου ελάτε πίσω τζαι εσhει Τούρκους τζεικάτω!!!»


(καλαν σιορ γιατί μου τα φκάλλει πιο ξεθωριασμενα τα γράμματα τουντη φορά?)