Μαστόρων Ανάγνωσμα Δεύτερο

Το λοιπόν. Ξέρω το ότι καίγεστε να μάθετε για την πρόοδο της ανακαίνισης, ίσως στον ίδιο βαθμό που καίγεστε για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Κουάλα Λουμπούρ.

Θα βάλω λοιπόν τέλος στην αγωνία και το σασπένς, γιατί δεν είναι καιρός τώρα να τρώτε τα νύχια σας, έχουμεν κρίση, οι νυχούδες στοιχίζουν κτλ, κτλ.

Το πρότζεκτ λοιπόν προχωρά με βασανιστικά αργούς -για μένα-ρυθμούς, γιατί καταβάθος ήλπιζα ότι θα γίνω ο θηλυκός Σπύρος Σούλης και θα έχω ένα ολοκαίνουριο σπίτι σε 5 μέρες. Ίσως φταίει το ότι δεν αγόρασα σφυρίχτρα από την αρχή.

Έχει 2 εβδομάδες που ξεκίνησαν οι εργασίες. Η πρώτη εβδομάδα ήταν αφιερωμένη στα χαλάσματα. Η δεύτερη στα σημαθκιάσματα, σχισίματα, τοποθέτηση σκελετών γυψοσανίδων κτλ.

Ως τωρά οι μαστόροι δεν μου έκαμαν νερά (φτου φτου φτου μεν με μμμαθκιάσω).

Εκάμεν μου όμως νεκατωσιές μια συγκεκριμένη εταιρεία ηλεκτρικών συσκευών.

Από αυτή την εταιρεία παραγγείλαμε μόνο τον απορροφητήρα και ειλικρινά, αν είχα παραγγείλει και άλλα πράγματα, θα τα ακύρωνα.

Το πρώτο λάθος το έκανε ο τεχνικός τους στο τηλέφωνο, όταν του τηλεφώνησε ο γυψοσανιδάς να τους ρωτήσει πόσο χώρο θέλουν μεταξύ του ταβανιού και της γυψοσανίδας για το μηχανισμό τους. Έκαμεν μου τον τζαι εκατέβασε το ταβάνι μισό μέτρο.

Ευτυχώς ο γυψοσανιδάς εν συνεργάσιμος τζαι δεν εμουρμούρησε καθόλου που έπρεπε να ξηλώσει το σκελετό που έκαμε τζαι να τον ξανακάμει που την αρχή.

Την επόμενη μέρα ήρθε ένα συνεργείο της εταιρείας να κάμει την τοποθέτηση του μηχανισμού του απορροφητήρα. 

Ήρθαν να τον τοποθετήσουν τζαι δεν εφέραν μαζί τους αλφάδι.

Ούτε βαρίδι.

Ούτε τη σωστή αρίδα.

Ούτε την ειδική γόμα για τα ππούλια.

Τα ππούλια.

Ούτε βίδες. 

Καλάν ρε. Τι εφέρετε μαζί σας? Μόνο τον ημισαχνιασμένο εγκέφαλό σας?

Όχι!

Ο ένας έφερεν το κινητό του.

Για να μπορεί να επικοινωνεί με την Αγγέλισσαν του. 

Την Πουρέκκα του. 

Για 30 λεπτά.

Ευτυχώς που δεν ήμουν τζιαμε. Ευτυχώς που ήμουν δουλειά.

Ενευριάσαν μου το χτίστη και το διακοσμητή ο οποίος ευτυχώς έκαμεν τους το τσιάιν τους, έμεινεν όπως το γύπα πουπανωθκιόν τους να σιγουρευτεί ότι θα εκάμναν τη δουλειά σωστά και μου είπε τα καθέκαστα όταν όλα είχαν τακτοποιηθεί.

Εννοείται εζώσαν με οι δαιμόνοι. Επιάσαμεν τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη τζαι εκάμαμεν παράπονο. 

Τζαι ας τολμήσει να μου ξαναστείλει τους ίδιους όταν έρθει η ώρα της τελικής τοποθέτησης.

Στην υπόλοιπη επικαιρότητα τώρα.

Έσπασε και μια σωλήνα της θέρμανσης όπως εκάμναν ένα σχίσμα για τες σωλήνες του νερού. (πέρκι να ενόμισες πως εννα αλλάξω θέμα) Ας είναι. Υποθέτω πως δε νοείται ανακαίνιση χωρίς μια σπασμένη σωλήνα.

Αυτά. 

Κατά τα άλλα, προσωπική ζωή γιόκ.

Σχολάνω, πάω ‘πού το γκρεμισμένο σπίτι, κάμνω καφέδες στους μαστόρους, ελέγχω την πρόοδο των εργασιών, μένω τζιαμέ ώσπου να σχολάσουν, πάω να κάμω άλλες δουλειές σχετικές με το πρότζεκτ και μπαίνω σπίτι κατασκοτωμένη και λισhιοπεινασμένη κατά τες 7-8.

Ευχάριστο διάλειμμα είναι οι εξορμήσεις για εντοπισμό του τέλειου νυφικού από τη φίλη μου που παντρεύεται και θα είμαι “κουμέρα” αααααχαχαχαχαχα άκου “κουμέρα”.. Ενιμπόρω εν πολλά αστεία τούτη η λέξη.

“Κουμπάρα”? Χχμπκχαααααααχαχαχαχαχαχα εν σάζεται με τίποτε.

Χάτε, κανεί με την άκρως συναρπαστική καθημερινότητά μου. 

Εν 1 η ώρα. 

Πάω να ππέσω.