Συμπτωματολογία-the truth

Γράφοντας την προηγούμενη ανάρτηση ξαναθυμήθηκα λεπτομέρειες που χαζίρι να τες ξεχάσω. Οπότε εν αλήθεια. Οι έγκυες και οι φρεσκόγεννες παθαίνουν κάποιου είδους αμνησία που βοηθά φαίνεται στην εξέλιξη του είδους. 

Προχτές πχ ερωτούσαν με τι συμπτώματα είχα τζιαι αυθόρμητα εφκήκεν που το στόμα μου «όι ρε τίποτε, μια χαρά είμαι, εν έκαμα ούτε έναν εμετό».

ΨΕΜΑΤΑ. 

Είπα ψέματα τζιαι έκαμα τζιαι 2-3 λεπτά να το συνειδητοποιήσω. Ακόμα καλά καλά δεν επεράσαν τζιαι ο εγκέφαλός μου, όσος απέμεινε, αρχίζει τζιαι κάμνει delete. 

Νο γουόντερ που όπου τζιαι να ρωτήσω ούλλες είχαν τες τέλειες εγκυμοσύνες τζιαι διούν σου την εικόνα ότι ετζυλούσαν σαν χαρωπές μπαλίτσες σε καταπράσινα λιβάδια. 

Που αν τύχει τζιαι μιλήσεις με πιο μεγάλες γυναίκες κάμνουν σε να νιώθεις ότι ίσια πάνω σου εχάλασεν η μόλα που ως προχτές τους εδίαν τη δυνατότητα να τα χέζουν τα κοπελλούθκια μες τα χωράφια  (τεραστιοτάτων διαστάσεων ψέμα που θα το αναλύσω σε άλλη ανάρτηση).

Ευτυχώς που υπάρχουν και τα φόρουμ που γράφει η κάθε μια τον πόνο της ιν ριαλ τάιμ, αλλιώς θα ενόμιζα ότι είμαι η εξαίρεση στα παραπάνω. Ότι μόνον εγώ είμαι η παραθκιάνταλη. 

Λοιπόν τα καταγράφω πριν τα φάει το αλτσχάιμερ των αγκαστρωμένων.

- Υπνηλία. Πολύς ύπνος. Όλες τις ώρες σε όλα τα μέρη. Εγώ, που ούτε ένα κουρίν το μεσημέρι δεν έπαιρνα, εκατάντησα ακριβώς σαν τα καττούθκια 2 αναρτήσεις πιο κάτω. Όχι συνεχόμενα όμως. Κάθε λίγο κατούρημα.

- Συχνοουρία. Εγώ που δεν σηκωνόμουν ούτε μισή φορά τη νύχτα. Τώρα ξέρω πως νιώθουν οι γέροι. Που σηκώνονται 186886 φορές τη νύχτα να κατουρήσουν. Έχω να κοιμηθώ συνεχόμενα από τότε που αγκαστρώθην. Προφανώς είναι κάποιο τρέινινγκ που σου κάμνει η πουτάνα η φύση σε προετοιμασία των συχνών ξυπνημάτων μες τη νύχτα για το κοπελλούδιν.

- Ναυτίες. Πολλές αναγούλες. Πρωί-μεσημέρι-βράδυ-πόλα-σέλα. Οι Εγγλέζοι ονομάζουν τες πολλά trollικα *morning sickness* ιμίχιμου τζιαι πιστεύκουμεν τους και εμείς και νομίζουμε μόνο το πρωί νοιώθεις έτσι. Αλλά πράγματι δεν έκαμα ποτέ εμετό. Περίεργες αναγούλες. Καμία σχέση με εκείνες που έχει κάποιος όταν εν άρρωστος. Ούτε μου εβρομούσαν τα φαγιά ούτε τίποτε. Ίσια ίσια που άμαν έτρωα κάτι ένιωθα πολύ καλύτερα.

- Ζαλάδες. Άλλο περίεργο πράμα και τούτο. Σαν εκάθουμουν στα βραστά μου, χωρίς να κάμω κάτι -πχ να σηκωστώ απότομα- έπιανε με μια ζαλάδα, μία αδυναμία, ένα πράμα σαννα έπεσε απότομα η πίεσή μου (φαντάζομαι δηλαδή ότι κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν εκείνοι που πέφτει η πίεσή τους, γιατί ποτέ δεν είχα έτσι θέματα). Τζιαι όπως έρχετουν έτσι έφευγε, χωρίς να κάμω κάτι ιδιαίτερο. Απλώς έθελε την ώρα του. Από ότι εδιάβασα εν απόλυτα φυσιολογικό και συνηθισμένο και συνδέεται με τις ορμόνες και τη διαδικασία που κάνει ο οργανισμός να αυξήσει τον όγκο του αίματος. 

- Ρινίτιδα. Τούτο τωρά είχεν με προβληματίσει και στην αρχή ενόμιζα ότι εκρυολόγισα, μα γιατί αψιουρίζομαι συνέχεια ρε κουμπάρε,  λες ναν η σκόνη,  λες να απέκτησα καμιάν αλλεργία στα καλά καθούμενα, μα γιατί εν ακόμα βουλομένη η μύτη μου και λαλείς να πάω σε οριλά και τι στο καλό ίσια τωρά που εν θέλω ούτε να σκέφτουμαι τα φάρμακα γαμώ το φελέκι μου. 

Τελικά το γοογλε μου γλύτωσε το 50ευρω σε επίσκεψη και ανακάλυψα ότι υπάρχει κάτι που λέγετε pregnancy rhinitis και ναι το έχουν πολλές και δεν είναι εγώ η μόνη περίεργη.  

- Καούρες. Ευτυχώς είχα μόνο ελάχιστες φορές. Πολλά χτιτζιόν πράμα. Τες συμπάθειές μου σε όσους έχουν ευαίσθητα στομάχια. Μέχρι τώρα η αλήθεια εθώρουν σας λίο με το μισό μου και βαθειά μέσα μου ενόμιζα ότι είστε και λίγο ντράμα κουίνς. Πάλε από ό,τι εκατάλαβα εν πολλά συνηθισμένο. 

- Δυσκοιλιότητα. Και πάλι θέλω να απευθύνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στους απανταχού δυσκοίλιους το ντράμα τον οποίων αγνοούσα παντελώς. Μιλώ σου τι εν τούτο το πράμα? Δεν είναι ότι εδυσκολεύκουμουν όταν ήταν να πάω τουαλέτα. Απλά δεν  μου ερχότανε. Με τίποτε. Εκεί που όλα λειτουργούσαν ρολόι και μία φορά την ημέρα τουλάχιστον είχα την ευχαρίστηση να στείλω τα χαιρετίσματά μου στην εξουσία, τωρά τίποτε. 

Να καταλάβεις παλιά έτρωα κάποτε all bran απλώς γιατί μου άρεσε πολλά η γεύση τους και σε μάξιμουμ 2-3 ώρες έτρεχα. Τωρά είχε μέρα που θυμάμαι ακόμα πολλά χαρακτηριστικά που έφα all bran το πρωί, μετά φασολάκια το μεσημέρι και σαλάτα τη νύχτα και ξανά all bran το άλλο πρωί και ξανά σαλάτα και τίποτε. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Τα εντεράκια μου πρησμένα αλλά τίποτε. Η μισή κοιλιά που έκαμα είναι σκέτο πρήξιμο, είμαι σίγουρη. 

- Πόνος στη μέση και την κοιλιά. Σαν τον πόνο που νιώθει κάποια στην περίοδο. Και πονάκια σαν τραβήγματα ή τσιμπήματα. Τούτο θέλει λίγη προσοχή και να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας πάραυτα. Μπορεί να μεν εν τίποτε και απλά να οφείλετε στις ορμόνες που χαλαρώνουν τους συνδέσμους και προκαλούν πολλά και από τα πιο πάνω μπορεί ναν επειδή τεντώνονται οι μύες της μήτρας και αυτοί που τους στηρίζουν,  μπορεί και να είναι κάτι λίγο πιο σοβαρό. Λίες λεπτομέρειες δαμέ ποτζί τζιαι ποδά. Επειδή είχα ήδη μια αποβολή και είχα κάμποσους πόνους και στη μέση και στην κοιλιά σε κάποια φάση ο ιατρός με έβαλε σε κατ’ οίκον περιορισμό για 3 εβδομάδες περίπου. Εγύρισεν μου μόνη μου μες τους τέσσερις τοίχους όλη μέρα κάθε μέρα. 

Αλλά το πιο εκνευριστικό και σπαστικό πράμα ήταν που διάφορες έξυπνες ελαλούσαν «ου μα εν πολλά νωρίς να πονείς τη μέση σου» Τάχα? Λαλώ ψέματα? Εν του νού μου? Ηλίθιες. Σάννα και όλος ο κόσμος έχει τα ίδια συμπτώματα με εσάς και άλλο κανένα. Ασιχτίρι.

- Νευράκια. Πολλά νευράκια. Ορμόνες.

Εξήχασα τίποτε? Νομίζω όι. Οκ φαίνουνται πολλά. Αλλά σοβαρά τωρά δεν είναι και τόσο τραγικά όσο φαίνονται. Όσες δεν εγκυμονήσατε ακόμα κουλάρετε. 

Μπορεί να μεν νιώσετε τίποτε που τούτα. Μπορεί να νιώσετε άλλα. Όλα παίζουν. 

Κυρίως να θυμάστε ότι ό,τι και να γίνει εν απόλυτα φυσιολογικό και μεν αφήσετε κανέναν να σας κάμει να αναρωτιέστε αν είστε φυσιολογικές. Μια χαρά είστε. Και εγώ μια χαρά είμαι. 

Και λαλώ σας καλά καλά δεν μου επεράσαν τα συμπτώματα και άρχισα να τα ξεχνώ. Εγώ που είμαι γενικά δύσπυρος άνθρωπος σε τούτα (να φανταστείς νιώθω δυσφορία άμαν πρέπει να πάω κομμωτήριο ή αισθητικό και έκαμα τα πάντα από λέιζερ κτλ και βάφομαι μόνη μου και έχω όλα τα αξεσουάρ, για να μεν χρειαστεί να ξαναπατήσω). 

Αμαν εγώ που είμαι έτσι και ταυτόχρονα δεν έχω και την πιο εύκολη εγκυμοσύνη του κόσμου, λαλώ με ευκολία «όι ρε τίποτε, μια χαρά όλα» πιστέψετέ με μια χαρά θα είστε και όσες μπορεί να φρικάρατε διαβάζοντας τα παραπάνω. 

Ομολογήστε και οι υπόλοιπες. Εν είχατε τίποτε τίποτε? Μα είμαι μόνη μου σιόρ?