Μέσα στην τόση αθλιότητα των ημερών υπάρχουν ακόμα
κομμάτια από φως. Θυμάστε τους ρόκολους στο χωράφι δίπλα? Η άτσαλα στημένη
καλύβα αποδείχτηκε αρκετά γερή και οι συναντήσεις τους καλά κρατούν ακόμα.
Δεν τους
πτόησε ούτε ο χειμώνας ούτε τίποτε. Μαζεύκουντε τακτικά, έστω και αν η μάπα
περιορίστηκε λόγο καιρού. Μαζεύκουνται τζιαι κρύφουνται μες την παραγκούδα. Παραγγέλλουν
σουβλάκια τα οποία εκατάληγαν στην πόρτα μας, ώσπου να καταλάβει ο ντελιβεράς
ότι πρέπει να παραδώσει στη χωράφα ΔΙΠΛΑ από τον αριθμό Χ της οδού Ψ.
Κάποιες
στιγμές παρανοούσαμεν λίο. Ρε λαλείς να τρυπιούνται τζιει μέσα? Μπα, άμα τους πετύχεις
στο φως φαίνουνται καλά μωρά.
Δεν είναι απλώς καλά μωρά. Έχει δυό μέρες
που ανάβουν φωθκιά και κάθουνται γύρω, προχθές με κιθάρα, να τραγουδούν το παλιό μου παλτό
και το σαν σταρ του σινεμά
και διάφορα έντεχνα, εκατάλαβες..
και χτές ήρθαν με μπαγλαμαδάκι σε παρακαλώ και δώστου ρεμπετιές και θε μου μεγαλοδύναμε
Σήμερα εν ήρταν :-(
Ούφου.
Ήταν να θέλω να γίνω φίλη τους νομίζω, τζι ήταν να 'μαι τόοοοσο κρίμα! :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόλαυσε τους όσον εν μιτσιοί.
Οι δικοί μας είναι στη φάση ... "Τα παιδιά της γειτονιάς μας πήγαν όλα στρατιώτες"