Συμπτωματολογία-the truth

Γράφοντας την προηγούμενη ανάρτηση ξαναθυμήθηκα λεπτομέρειες που χαζίρι να τες ξεχάσω. Οπότε εν αλήθεια. Οι έγκυες και οι φρεσκόγεννες παθαίνουν κάποιου είδους αμνησία που βοηθά φαίνεται στην εξέλιξη του είδους. 

Προχτές πχ ερωτούσαν με τι συμπτώματα είχα τζιαι αυθόρμητα εφκήκεν που το στόμα μου «όι ρε τίποτε, μια χαρά είμαι, εν έκαμα ούτε έναν εμετό».

ΨΕΜΑΤΑ. 

Είπα ψέματα τζιαι έκαμα τζιαι 2-3 λεπτά να το συνειδητοποιήσω. Ακόμα καλά καλά δεν επεράσαν τζιαι ο εγκέφαλός μου, όσος απέμεινε, αρχίζει τζιαι κάμνει delete. 

Νο γουόντερ που όπου τζιαι να ρωτήσω ούλλες είχαν τες τέλειες εγκυμοσύνες τζιαι διούν σου την εικόνα ότι ετζυλούσαν σαν χαρωπές μπαλίτσες σε καταπράσινα λιβάδια. 

Που αν τύχει τζιαι μιλήσεις με πιο μεγάλες γυναίκες κάμνουν σε να νιώθεις ότι ίσια πάνω σου εχάλασεν η μόλα που ως προχτές τους εδίαν τη δυνατότητα να τα χέζουν τα κοπελλούθκια μες τα χωράφια  (τεραστιοτάτων διαστάσεων ψέμα που θα το αναλύσω σε άλλη ανάρτηση).

Ευτυχώς που υπάρχουν και τα φόρουμ που γράφει η κάθε μια τον πόνο της ιν ριαλ τάιμ, αλλιώς θα ενόμιζα ότι είμαι η εξαίρεση στα παραπάνω. Ότι μόνον εγώ είμαι η παραθκιάνταλη. 

Λοιπόν τα καταγράφω πριν τα φάει το αλτσχάιμερ των αγκαστρωμένων.

- Υπνηλία. Πολύς ύπνος. Όλες τις ώρες σε όλα τα μέρη. Εγώ, που ούτε ένα κουρίν το μεσημέρι δεν έπαιρνα, εκατάντησα ακριβώς σαν τα καττούθκια 2 αναρτήσεις πιο κάτω. Όχι συνεχόμενα όμως. Κάθε λίγο κατούρημα.

- Συχνοουρία. Εγώ που δεν σηκωνόμουν ούτε μισή φορά τη νύχτα. Τώρα ξέρω πως νιώθουν οι γέροι. Που σηκώνονται 186886 φορές τη νύχτα να κατουρήσουν. Έχω να κοιμηθώ συνεχόμενα από τότε που αγκαστρώθην. Προφανώς είναι κάποιο τρέινινγκ που σου κάμνει η πουτάνα η φύση σε προετοιμασία των συχνών ξυπνημάτων μες τη νύχτα για το κοπελλούδιν.

- Ναυτίες. Πολλές αναγούλες. Πρωί-μεσημέρι-βράδυ-πόλα-σέλα. Οι Εγγλέζοι ονομάζουν τες πολλά trollικα *morning sickness* ιμίχιμου τζιαι πιστεύκουμεν τους και εμείς και νομίζουμε μόνο το πρωί νοιώθεις έτσι. Αλλά πράγματι δεν έκαμα ποτέ εμετό. Περίεργες αναγούλες. Καμία σχέση με εκείνες που έχει κάποιος όταν εν άρρωστος. Ούτε μου εβρομούσαν τα φαγιά ούτε τίποτε. Ίσια ίσια που άμαν έτρωα κάτι ένιωθα πολύ καλύτερα.

- Ζαλάδες. Άλλο περίεργο πράμα και τούτο. Σαν εκάθουμουν στα βραστά μου, χωρίς να κάμω κάτι -πχ να σηκωστώ απότομα- έπιανε με μια ζαλάδα, μία αδυναμία, ένα πράμα σαννα έπεσε απότομα η πίεσή μου (φαντάζομαι δηλαδή ότι κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν εκείνοι που πέφτει η πίεσή τους, γιατί ποτέ δεν είχα έτσι θέματα). Τζιαι όπως έρχετουν έτσι έφευγε, χωρίς να κάμω κάτι ιδιαίτερο. Απλώς έθελε την ώρα του. Από ότι εδιάβασα εν απόλυτα φυσιολογικό και συνηθισμένο και συνδέεται με τις ορμόνες και τη διαδικασία που κάνει ο οργανισμός να αυξήσει τον όγκο του αίματος. 

- Ρινίτιδα. Τούτο τωρά είχεν με προβληματίσει και στην αρχή ενόμιζα ότι εκρυολόγισα, μα γιατί αψιουρίζομαι συνέχεια ρε κουμπάρε,  λες ναν η σκόνη,  λες να απέκτησα καμιάν αλλεργία στα καλά καθούμενα, μα γιατί εν ακόμα βουλομένη η μύτη μου και λαλείς να πάω σε οριλά και τι στο καλό ίσια τωρά που εν θέλω ούτε να σκέφτουμαι τα φάρμακα γαμώ το φελέκι μου. 

Τελικά το γοογλε μου γλύτωσε το 50ευρω σε επίσκεψη και ανακάλυψα ότι υπάρχει κάτι που λέγετε pregnancy rhinitis και ναι το έχουν πολλές και δεν είναι εγώ η μόνη περίεργη.  

- Καούρες. Ευτυχώς είχα μόνο ελάχιστες φορές. Πολλά χτιτζιόν πράμα. Τες συμπάθειές μου σε όσους έχουν ευαίσθητα στομάχια. Μέχρι τώρα η αλήθεια εθώρουν σας λίο με το μισό μου και βαθειά μέσα μου ενόμιζα ότι είστε και λίγο ντράμα κουίνς. Πάλε από ό,τι εκατάλαβα εν πολλά συνηθισμένο. 

- Δυσκοιλιότητα. Και πάλι θέλω να απευθύνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στους απανταχού δυσκοίλιους το ντράμα τον οποίων αγνοούσα παντελώς. Μιλώ σου τι εν τούτο το πράμα? Δεν είναι ότι εδυσκολεύκουμουν όταν ήταν να πάω τουαλέτα. Απλά δεν  μου ερχότανε. Με τίποτε. Εκεί που όλα λειτουργούσαν ρολόι και μία φορά την ημέρα τουλάχιστον είχα την ευχαρίστηση να στείλω τα χαιρετίσματά μου στην εξουσία, τωρά τίποτε. 

Να καταλάβεις παλιά έτρωα κάποτε all bran απλώς γιατί μου άρεσε πολλά η γεύση τους και σε μάξιμουμ 2-3 ώρες έτρεχα. Τωρά είχε μέρα που θυμάμαι ακόμα πολλά χαρακτηριστικά που έφα all bran το πρωί, μετά φασολάκια το μεσημέρι και σαλάτα τη νύχτα και ξανά all bran το άλλο πρωί και ξανά σαλάτα και τίποτε. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Τα εντεράκια μου πρησμένα αλλά τίποτε. Η μισή κοιλιά που έκαμα είναι σκέτο πρήξιμο, είμαι σίγουρη. 

- Πόνος στη μέση και την κοιλιά. Σαν τον πόνο που νιώθει κάποια στην περίοδο. Και πονάκια σαν τραβήγματα ή τσιμπήματα. Τούτο θέλει λίγη προσοχή και να επικοινωνήσετε με τον ιατρό σας πάραυτα. Μπορεί να μεν εν τίποτε και απλά να οφείλετε στις ορμόνες που χαλαρώνουν τους συνδέσμους και προκαλούν πολλά και από τα πιο πάνω μπορεί ναν επειδή τεντώνονται οι μύες της μήτρας και αυτοί που τους στηρίζουν,  μπορεί και να είναι κάτι λίγο πιο σοβαρό. Λίες λεπτομέρειες δαμέ ποτζί τζιαι ποδά. Επειδή είχα ήδη μια αποβολή και είχα κάμποσους πόνους και στη μέση και στην κοιλιά σε κάποια φάση ο ιατρός με έβαλε σε κατ’ οίκον περιορισμό για 3 εβδομάδες περίπου. Εγύρισεν μου μόνη μου μες τους τέσσερις τοίχους όλη μέρα κάθε μέρα. 

Αλλά το πιο εκνευριστικό και σπαστικό πράμα ήταν που διάφορες έξυπνες ελαλούσαν «ου μα εν πολλά νωρίς να πονείς τη μέση σου» Τάχα? Λαλώ ψέματα? Εν του νού μου? Ηλίθιες. Σάννα και όλος ο κόσμος έχει τα ίδια συμπτώματα με εσάς και άλλο κανένα. Ασιχτίρι.

- Νευράκια. Πολλά νευράκια. Ορμόνες.

Εξήχασα τίποτε? Νομίζω όι. Οκ φαίνουνται πολλά. Αλλά σοβαρά τωρά δεν είναι και τόσο τραγικά όσο φαίνονται. Όσες δεν εγκυμονήσατε ακόμα κουλάρετε. 

Μπορεί να μεν νιώσετε τίποτε που τούτα. Μπορεί να νιώσετε άλλα. Όλα παίζουν. 

Κυρίως να θυμάστε ότι ό,τι και να γίνει εν απόλυτα φυσιολογικό και μεν αφήσετε κανέναν να σας κάμει να αναρωτιέστε αν είστε φυσιολογικές. Μια χαρά είστε. Και εγώ μια χαρά είμαι. 

Και λαλώ σας καλά καλά δεν μου επεράσαν τα συμπτώματα και άρχισα να τα ξεχνώ. Εγώ που είμαι γενικά δύσπυρος άνθρωπος σε τούτα (να φανταστείς νιώθω δυσφορία άμαν πρέπει να πάω κομμωτήριο ή αισθητικό και έκαμα τα πάντα από λέιζερ κτλ και βάφομαι μόνη μου και έχω όλα τα αξεσουάρ, για να μεν χρειαστεί να ξαναπατήσω). 

Αμαν εγώ που είμαι έτσι και ταυτόχρονα δεν έχω και την πιο εύκολη εγκυμοσύνη του κόσμου, λαλώ με ευκολία «όι ρε τίποτε, μια χαρά όλα» πιστέψετέ με μια χαρά θα είστε και όσες μπορεί να φρικάρατε διαβάζοντας τα παραπάνω. 

Ομολογήστε και οι υπόλοιπες. Εν είχατε τίποτε τίποτε? Μα είμαι μόνη μου σιόρ? 

Το όχι που έγινε ναι

Λοιπόν έταξα λεπτομέρειες της σύλληψης και βουαλά. Είχαμε μείνει δαμέ.

Μετά την αποβολή λοιπόν, και επειδή δεν έκαμα απόξεση, μπορούσαμε να ξαναδοκιμάσουμε αμέσως αμέσως όπως ήταν και ο στόχος μας. Ήρθε τελικά η περίοδος δε θυμάμε στες πόσες μέρες (γενικά μετά από μια αποβολή ο οργανισμός παθαίνει ένα πατατράκ και χαλά ο κύκλος). 

Ξεκινήσαμε ξανά-μανά τη διαδικασία της σπερματέγχυσης  που επίεν ακριβώς όπως και την πρώτη φορά. Είχαμε πει ότι θα το κάναμε άλλη μια φορά και τέλος. Μόνο και μόνο για την τιμή των όπλων, αφού μας πέτυχε την πρώτη φορά, έστω και αν είχε ατυχή κατάληξη.  Μετά εξωσωματική, γιατί τα ποσοστά επιτυχίας μας με τη σπερματέγχυση ήταν και παρέμειναν απαράδεχτα χαμηλά. Μιλούμε κάτω από 5%.

Κάνουμε λοιπόν τη διαδικασία, πάλι χωρίς πολλές προσδοκίες, αλλά αυτή τη φορά με έτρωγε και ετριβιτζιάζουμουν που λέμε. 

Κάπου μέσα μου είχα έννοια. 

Κι αν πετύχει? Όι όι αποκλείετε. Εν σαν να σου κάθεται το τζακ ποτ θκυο φορές. Αποκλείεται. Αλλά και αν? Ε?

Ήμουν άρρωστη κιόλας με το λαιμό μου και ήθελε να μου δώσει αντιβίωση ο οριλά και να κάμνω ιστορίες με το νου μου εγώ. Πρέπει να ενόμισε ότι είμαι λίον υποχόνδρια αλλά άλλαξε μου την σε «ασφαλή-τέλος-πάντων» για έγκυες αντιβίωση.

Λέω και εγώ κανεί να παραλογίζομαι. Θα πάω να κάμω μιαν ανάλυση με το αίμα που δείχνει νωρίς τζαι κανεί. Στες 10 μέρες περίπου, λοιπόν, μετά τη σπερματέγχυση σταματώ στο δρόμο για τη δουλειά στο Απολλώνιο και κάμνω τεστ αίματος. 2 ώρες μετά πιάννω τηλέφωνο. 

Αρνητικό.

Μα σίουρα? 

Σίουρα. Αρνητικότατο.

Ε τουλάχιστον τωρά ξέρω και δε θα παραλογίζομαι μόνη μου. Περιμένουμε πάλι την περίοδο και βουρ για εξωσωματική. 

Περνούν αλλό 5-6 μέρες και θωρώ καφέ. Οκ τούτο εν η αρχή της περιόδου. Για να ξεκινήσω τις ενέσεις πρέπει να κατεβεί  καθαρό γαίμα.

- Μα έννα πέσει μες το Σαββατοκυρίακο όπως το κόβω ιατρέ μου και που θα βουρώ να βρίσκω τες ενέσεις?  

- Έλα ποδά να κάμουμε ούλτρασαουντ τζαι να σου γράψω και τα φάρμακα να τα έχεις, λαλεί μου ο ιατρός. Μια χαρά το ούλτρασαουντ το ενδομήτριο φαίνεται παχύ παχύ έκαμες και τεστ αίματος και βγήκε αρνητικό είπες?

- Ναι.

Συζητάμε για το ποιο πρωτόκολλο φαρμάκων θα ακολουθήσουμε, από τα δύο που υπάρχουν διαθέσιμα στην αγορά. Αποφασίζουμε για μια στρατηγική που οι λεπτομέρειες εν μπόρινγκ και πάω να συνάξω τα χάπια. 

Δαμέ πρέπει να δώσω παραπάνω λεπτομέρειες, γιατί μπορεί να έχει κόσμο που να ενδιαφέρεται.

Παρένθεση:

Στην εξωσωματική δίνονται μια σειρά από ενέσεις. Αυτές οι ενέσεις εν πολλά ακριβές. Υπάρχουν δυο εταιρείες που έχουν η κάθε μια το δικό της σετ ενέσεων.

Το κράτος επιδοτεί τις εξωσωματικές με το να προσφέρει δωρεάν ουσιαστικά τα φάρμακα της μια εταιρείας. Αν είσαι γυναίκα κάτω των 40 για 45 -δε θυμούμαι τωρά- δικαιούσαι να πάρεις τη συνταγή από τον ιατρό σου να πάεις στο Μακάρειο με τη συνταγή και το πιστοποιητικό γάμου και να πάρεις τα φάρμακα για 2 ευρώ. 

Αυτό μπορεί να επαναληφθεί για μόνο τρεις φορές μέχρι την ηλικία των 40 ή 45 δε θυμάμαι τώρα. 

Ούτε ραντεβού θέλεις, ούτε περιμένεις, ούτε γιατί και διότι, ούτε τίποτα. 

Πολλά εύκολη και απλή διαδικασία και φεύγεις από εκεί με μια τσέντα του σουπερμάρκετ γεμάτη φάρμακα τα οποία πρέπει να πας να τα βάλεις αμέσως στο ψυγείο.

Έννεν ούτε στο ελάχιστο αυτό που θα έπρεπε να προσφέρει ένα κράτος με τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας αλλά ας εν τζιαι τούτο.

Οι ενέσεις αν πρέπει να τες αγοράσεις από έξω μπορεί να στοιχίσουν και πάνω από 800 ευρώ. Εγώ πήρα και μια ένεση της άλλης εταιρείας από το κέντρο εξωσωματικής που εν ένα σύστημα που ‘έν το φάρμακο σε μια σωλήνα όπως το στυλό και αλλάζεις βελονίτσες και κρατά για κάμποσες δόσεις αναλόγως του πόσα ml θα σου πει ο ιατρός να βάζεις. 

Σε έναν κύκλο προσπάθειας μπορεί να χρειαστεί κάποιος και 3 τέτοιες και περισσότερες και στοιχίζουν 300 ευρώ η κάθε μία. Ενιγουέη εγώ πήρα και από τις δύο εταιρείες, γιατί έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε με το ιατρό και οι λεπτομέρειες είναι ασήμαντες.

Κλείνει η παρένθεση.

Τα φάρμακα λοιπόν είναι στο ψυγείο, πιάνουν ένα ολόκληρο ράφι για να καταλάβετε, και εγώ περιμένω για Σάββατο για Κυριακή να ξεκινήσω να βαράω ενέσεις. Το καφέ όμως τζιαμέ που επόλληνε τη δεύτερη μέρα, μετά λιγόστεψε και μετά λιγόστεψε κι άλλο. Καθαρό αίμα γιοκ.

Πιάνω το ιατρό.

- Ρε ιατρέ, τούτο το αίμα δε λαλεί να κατεβεί.

- Χμμμμ περίεργο. Έκαμες εξέταση με το αίμα είπες.

- Ναι.

- Τες ορμόνες σου ετσιεκκάραμεν τες. Χμμμμμ. Ρε δεν πάεις να ξανακάμεις την εξέταση σε ένα άλλο χημειο και ταυτόχρονα να κάμεις και το τάδε και το δείνα?

Πάω στο άλλο χημείο, κάμνω τις εξετάσεις. Πιάνω τηλέφωνο.

- Ναι, με ακούτε? Είναι 75. Θετικό. Συγχαρητήρια.

-…………………………. ? ... ! ... ?

ΤΙ???? ΠΩΣ???? ΠΟΤΕ????? (google search hcg values/ hcg range/κτλ) omg omg, εν χαμηλά, γιατί εν χαμηλά, (ΠΑΝΙΚΟΣ)  ίνταλόης εβρέθηκεν τούτο θετικό τωρά?

- ΙΑΤΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕ?????  

- Ναι ναι μόλις εμιλούσα και εγώ μαζί τους. Έννα σε κάμω case study  χαχαχα.

- Μεν γελάς!! Εν χαμηλό ιατρέ.

- Αχέμ.. Ναι ντάξει εν χαμηλό αλλά μεν μου απογοητεύεσαι οκ? Μεν βιάζεσαι. Να το ξανακάμεις και βλέπουμε. Καλά το αρνητικό που είπες πόσα ήταν?? (αρνητικό θεωρείται άμαν υπάρχει ένδειξη κάτω από 5 mIU/m.)

- Ρε λαλείς να ήταν 3 για 4 τζιαι να μου είπαν αρνητικό ενώ κάτι εγίνετουν?

Τηλεφωνώ στο Απολλώνιο: ναι για μια εξέταση μπλά μπλά πόσο ακριβώς ήταν η μέτρηση σε νούμερα?

- Μηδέν.

- Μηδέν λαλούν μου. Μηδέν από μηδέν, μηδέν.

- Ρε καϊσούδιν μπορεί να ήθελεν καλιμπράρισμα το μηχάνημά τους ρε, λαλεί μου ο ιατρός, μεν φρικάρεις.

- Μα ήνταλοης να μεν φρικάρω. Αμάνα μου μάνα μου τζιαι ευτυχώς που δεν εχαπακώθηκα με καμιάν πιο δυνατή αντιβίωση τούντες μέρες. 

ΜΑ ΤΙ ΕΚΑΜΝΑ τουντες μέρες? Α? Εσυ θυμάσαι? Εγώ δεν αθυμούμαι!! 

Φρικ-φρικ-φρικαουτ!! 

Τζιαι τι σημαίνει εν χαμηλό? ΕΘΚΙΕΒΑΣΕΣ ΤΙ ΛΑΛΕΙ ΤΟ GOOGLE ΙΑΤΡΕ ΜΟΥ??? Α? Α?

- Ναι μανα μου, (πρέπει να ετράβαν λίο τα βυζιά του από την άλλη άκρα του τηλεφώνου) μεν βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Υπομονή και ψυχραιμία και θα κάμνεις την εξέταση κάθε 2 μέρες για 3 φορές και μετά όταν και αν βγει το νούμερο πάνω από 1000 θα φανεί στο ούλτρασαουντ.

Δεν είναι στα χέρια μας τωρά. Υπομονή. Και ψυχραιμία. ΤΖΑΙ ΞΑΠΟΛΑ ΤΟ GOOGLE!

- Ναι ρε ποννα βασίζομαι μόνο σε όσα μου λαλείτε. Πριτς.

- Φέρτα μίλια σου τζιαι εννα κάμεις καμια ζημιά που το άγχος σου τζιαι μόνο α!

- Οκ πας σε τούτο έχεις ένα πόιντ.

- Θέκιου για την ψήφο εμπιστοσύνης ρε!

- Τίποτε ιατρέ.

(Σοβαρά τούτα που συμβαίνουν πρέπει να είναι κανένα ποτούντα καρμικά μαθήματα και πελλάρες που πιστεύκει η μάνα μου ότι πρέπει να διδαχτούμε και νευριάζει με τζιαι τωρά κάποιος κάμνει μου πλάκα γιατί πιο ανυπόμονο πλάσμα από μένα δεν έχει) 

(Και πριν να ψηλώσει πάνω από 1000 η ένδειξη στο αίμα δε φαίνεται τίποτε στο ούλτρασαουντ)

Ενιγουεη το όλο φρικάρισμα είχε βάση στο ότι άμαν εν χαμηλή η ορμόνη στο τεστ εγκυμοσύνης μπορεί να σημαίνει ότι πάμε για δεύτερη αποβολή ή ότι εν εξωμήτριο ή ότι μπορεί να είναι όλα μια χαρά και να είμαι η περιπτωσάρα.

Αυτά εν συντομία (εν ποια?)

Τελικά ήμουν η περιπτωσάρα, η εγκυμοσύνη όχι μόνο εξελίχτηκε αλλά ετάραξε με στα συμπτώματα και μέχρι τώρα φτου φτου φτου πάμε καλά. 

(είπα σου φτύσ’ με)  

Τώρα έχω μια σακούλα φάρμακα που εν κρίμα τζιαι λυπούμε τα, έχει κόσμο που δε βαστά, το νοσοκομείο φυσικά δεν μπορεί να ρισκάρει να πάρει επιστροφή φάρμακα τζιαι εν λογικό, εγώ λυπούμε να τα πετάξω τζιαι εν τζιαμέ τζιαι πιάνουν ένα ολόκληρο ράφι του ψυγείου.

Το γιατί έπιασα και τις δυο φορές με τόσο απαράδεχτα ποσοστά κανένας δεν το ξέρει. 

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ και να συμβουλέψω όσους εκεί έξω το παλεύουν είναι πρώτον να μεν απογοητεύονται, γιατί γίνονται και τα απίθανα. 

Δεύτερον -και δεν ξέρω αν βοηθά- είναι ότι εγώ και τις δύο φορές μετά τη διαδικασία έπεφτα σαν το λέσιην πας τον καναπέ όσο περισσότερο μπορούσα τις επόμενες 2-3 μέρες αν και σου λένε ότι μπορείς να επιστρέψεις κανονικά στις δραστηριότητες σου. 

Το ίδιο έκαμα και την 5 με 6 μέρα μετά, γιατί ήξερα πως κάπου εκεί φτάνει η βλαστοκύστη στην μήτρα και προσπαθεί να εμφυτευτεί. Μπορεί απλά να έκαμνα ιστορίες και πελλάρες με το νου μου, αλλά αυτό έκαμα αυτό λέω.

Επίσης δεν εσταμάτησα να παίρνω το folifer ούτε μια ημέρα από την πρώτη προσπάθεια και ξέρω ότι γενικά βοηθά να ισορροπήσεις το σίδηρο και τις σιδηραποθήκες σου, όταν ξεκινήσεις να προσπαθείς για μωρό. Και έπιασα και κάτι πολυβιταμίνες που ήταν για όσες προσπαθούν να συλλάβουν.

Και κυρίως μην απογοητεύεστε και υπομονή (πόσο τραγικό να λαλώ εγώ τούτη τη λέξη?)