Αμαρτιες γονεων...

Εβαλα πελάν πας την τζιεφαλή μου πάλε.

Καλά να πάθω.

Σαν να μην είχα αρκετούς λόγους να νευριάζω κάθε μέρα, προσφέρθηκα να κάνω ιδιαίτερα για 1-2 μήνες.

Όλα άρχισαν όταν προθυμοποιήθηκα να βοηθήσω μια φίλη που έμεινε έγκυος και να της κρατήσω έναν μαθητή ώσπου να γεννήσει-ποσαραντώσει. 

Ο πελάς είναι το “μωρό” μιας οικογένειας  και πάει Β’ Γυμνασίου. Οι βαθμοί του εν τζεί που τα χάλια και τα κενά του πάρα πάρα πάρα πολλά.

Το πραγματικό πρόβλημα όμως δεν είναι ο μιτσής. Εν οι γονείς του. 

Που δεν εκαταφέραν να τον μάθουν τι θα πει υπευθυνότητα και πειθαρχεία και σεβασμός. Ο μιτσής έννεν μαννός. Ούτε μαθησιακά έχει, παρόλο που οι γονείς τον πέρασαν από διάφορα τέστ και τον τρέχουν σε ψυχολόγο ευελπιστώντας για το αντίθετο. Εν απλά τεμπέλης. Κούννος. Lazyboy.

Απλά δε διαβάζει επειδή βαρκέται και μπορεί να γκετ αουεϊ ουιθ ιτ.

Τι να του κάμω καλή μου τζαι γρουσή μου γεναίκα αμαν δε συνάεται να κάμει τα μαθήματά του? Με το να κάθομαι μαζί του 2-3 ώρες τη βδομάδα εννα δει διαφορά ενόμισες? Οξα αμαν τα κάμνουμεν μαζι εννα προοδεύσει? Δαμέ ενιμπόρει να συντάξει μια πρόταση της προκοπής, έχει τόσα κενά, και εννα βελτιωθεί με 2 ώρες δκιάβασμαν?

Εν τζαι είμαι κηπουρός να του τα φυτέψω μες το κεφάλι του. 

Πρέπει και ο ίδιος να κάμει κόπο. Να κάτσει τον κώλον του κάτω τζαι να θκιεβάσει. Αλλά όταν ως τωρά ενεξόρτωσετε να τον μάθετε τόσα χρόνια ότι πρέπει να κάμνει τα μαθήματά του και να αφιερώνει 1 ώρα έστω την ημέρα στα μαθήματα εν φυσικό να έχει τόσο πρόβλημα.

Ακόμα παραπάνω άμα δεν τον έμαθετε ότι άμαν εν άταχτος εννα έσhει συνέπειες. Χωρίς συνέπειες οι περισσότεροι από εμάς θα παίζαμε και το αππαρίν μας και πελλόν. Εν το καταλάβεις ότι πρέπει να έχει και όρια και να μάθει ότι έχει και υποχρεώσεις εκτός από δικαιώματα?

Άμαν τον εμάθετε ότι μπορεί να κάμνει τον πίθηκο στο σχολείο και να μεν ανοίει βιβλίο τζαι πάει αδιάβαστος τζαι εν οκ τζαι εννα βουράτε να παρακαλάτε ή να απειλείτε τους καθηγητές να τον περάσουν με το εσhιέκκιπιν, και στο σπίτι δεν θα έχει καμία συνέπεια, καμία τιμωρία, πώς εννα καταλάβει ότι πρέπει να αλλάξει συμπεριφορά?

Κατά την άποψή μου όλα ξεκινούν από εκεί. Άμα δε διορθώσετε αυτό το πρόβλημα δε θα διορθωθεί τίποτα.

Ακούτε τωρά συζήτηση με τη μάνα:

Κ=Καϊσίν

Μ=Μάνα (του μιτσή, όχι η Μάνα)

Μ: Ελα Καϊσίν μου. Εθελες να μιλήσουμε?

Κ: Ναι. Εν για να δώ πως είναι τα πράγματα μετά από εκείνη τη συζήτηση που είχα προχθές μαζί του. (aka τσάιν)

Μ: Ούφου Καϊσιν μου ένιξερω τι να του κάμω πλέον. Εννα με πελλάνει. Εν ακούει. Ετο σημερα που είχαν απεργία τα σχολεία, επήεν με ένα φίλο του στη Λήδρας, αντί να πάει σπίτι τζαι δεν μου είπε τίποτε, τζαι έψαχνα τον.

Κ:…………. Πάει κάπου χωρίς να σας το πει?

Μ: Ναι και όταν τον εντόπισα στο τηλέφωνο τελικά είπα του ως τες 1 να είναι σπίτι, αλλά τωρά πιάννω τον και δεν μου το απαντά πάλε.

Κ: (Πάλε!?!?!?!?! ΠΑΛΕ?!?!?!?!) Ε…. κυρία Τάδε μου εν γίνεται τούντο πράμα! Εξαναείπα σας το. Πρέπει να μάθει να συμπεριφέρεται πιο υπεύθυνα.

Μ: Ναι, μα τι να του κάμω??? Είπα του τα πολλές φορές.  Έπιασα και την ψυχολόγο και είπεν μου εννα του μιλήσει. Τι να κάμω?

Κ: (ΧΑΛΟΟΟΟΟΟΥ) Να τον βάλετε καμιάν τιμωρία μήπως?

Μ: Λαλείς? Ναι θα του πω ότι έθθα τον πάρω να κουρευτεί αύριο.

Κ: (ααααα??? Σοβαρομιλά?) Κυρία Τάδε, δε νομίζω ότι η αναβολή του κοψίματος των μαλλιών του εν κάτι που θεωρείται τιμωρία. 

Τιμωρία είναι να του πεις αν δεν απαντάς το τηλέφωνο της μάμας/δεν τηρείς την ώρα που πρέπει να επιστρέψεις/πάεις κάπου χωρίς άδεια εννα κατάσχουμεν το ποδήλατό σου/δεν έχει τηλεόραση για 2 μέρες/δεν έχει έξοδο το Σ/Κ. 

Κάτι που θα το στερηθεί τέλος πάντων.

Οι ΝΕΥΡΕΣ μου!

Κόρη μου. Καλή μου γεναίκα. Σίριουσλι. Πίενε εσύ στον ψυχολόγο καλύτερα να μάθεις να συνάεις το κοπελλούιν σου νομίζω. Πίενε κανέναν σεμινάριο με θέμα «πώς να κάνετε τα κοπελλούθκια σας να σας κρόνονται».

(ωωωμμμμ ώσπου να περάσει το δίμηνο)

καφκάς

Γιέ μου??? Το λοιπόν για να εξηγούμαστεν:

Αγαπώ σε. Πολλά. Τζαι δείχνω κατανόηση που δουλεύκεις πολλά τζαι εκτιμώ σε τζαι θαυμάζω σε και όλα τα συναφή μπλα μπλα.

ΑΛΛΑ.

ΑΛΛΑ ΛΕΩ.

Δε γίνεται να ανοίεις το στόμα σου και, επειδή έχεις νεύρα τζαι πίεση και ένταση, να λαλεις πράματα που με πληγώνουν, οκ?

Και όχι, το ότι είσαι το πιο φοϊτσιάρικο έντομο του ζωδιακού, δε σου δίνει ασυλία.

When you mess with my horns, you shall get them!

Γι’ αυτό αποφάσισα να κρατήσω μούτρα για παραπάνω που μιαν ημέρα για πρώτη φορά στη ζωή μου.

Δυσκολεύκουμε αλλά πρέπει να συγκρατηθώ.

Το πρόβλημα μου εν ότι συνήθως δεν μπορώ να κρατήσω νευρα, ό,τι έχω να πω λαλώ το επιτόπου, κάμνω την έκρηξη μου τζαι περνά μου. 

Αλλά καμιά φορά φαίνεται ότι τα θέλουν τα κατά τα άλλα χαριτωμένα οπίσθιά του τα μούτρα.

kaisi-leaks 2

Η πορεία της “λαμπρής μου καριέρας” (αχαχα…αχέμ) με οδήγησε στο να αποκτήσω  θέση σε έναν πολύ γνωστό οργανισμό. Ο οποίος αποτελείται από διάφορα τμήματα. Προσλήφθηκα με έναν καλό μισθό, καλό ωράριο και διάφορα ωφελήματα. Ουσιαστικά πήρα αυτή τη θέση “μέσο” γνωστών μου που δούλευαν ήδη εκεί.

Ο διευθυντής μου και άμεσα προϊστάμενός μου ήταν ένας άχρηστος. Ούλη μέρα ήταν μες το ίντερνετ, κοιτάζοντας σάιτ για βάρκες και ψαροντούφεκα ο ροφός. Ενώ είχα πρόσβαση σε ταμείο και είχα επαφή με κόσμο που περίμενε να τον εξυπηρετήσω δεν ενδιαφέρθηκε να έρθει να με ελέγξει ή έστω να δει αν κάνω καλά τη δουλειά ή αν έχω απορίες.

Ουσιαστικά η μόνη βοήθεια και καθοδήγηση που είχα ήταν από μια φίλη μου, η οποία κατείχε θέση σε άλλο διπλανό τμήμα, αλλά η δουλειά της ήταν πανομοιότυπη με τη δική μου. Η φίλη, τον καιρό εκείνο, δεν είχε άμεσα προϊστάμενο, γιατί η θέση είχε κενωθεί πριν δυο-τρείς μήνες. Η φίλη επειδή ήταν “παλιά” κρατούσε ένα σωρό ευθύνες και άνετα θα μπορούσε είτε να βάλει χέρι στο δικό της ταμείο είτε να τα βροντήξει και να μείνουν ούλοι χάσκοντα και να περιφέρονται σαν αποκεφαλισμένες κότες μέχρι να ‘βρουν τα πόθκια τους.

Εγώ από τη μεριά μου θα μπορούσα να κάνω το ίδιο με το ταμείο. 

Η ανοργανωσιά ήταν μνημειώδης. Όταν -ως νεαρά και αφελής με όρεξη να κάνω το καλύτερο και έντονη ανάγκη επιβράβευσης-επιρεασμένη και από τις εν εξελίξει μεταπτυχιακές σπουδές μου- απευθύνθηκα στον άμεσα προϊστάμενό μου για την ανοργανωσιά και τις εμφανείς προοπτικές βελτίωσης της απόδοσης με κοίταξε σαν… ροφός είπαμε.

Περιττό να πω πως ως τζαι το λογισμικό που χρησιμοποιούσαμε δεν το ήξερε! Και επειδή δεν το ήξερε, μας έβαλλε να χαραμίζουμε άδικα χρόνο σε ριπόρτς που άνετα θα μπορουσε να του τα βγάζει το λογισμικό σύστημα, αλλά οοοοοχι, κάτσε και κάμνε excel shits γιατί ο άλλος εν άχρηστος.

Όταν έτυχε να συναντήσω τον αμέσως πιο πάνω στην ιεραρχία και αναφέρθηκα στο ίδιο θέμα, πήρα επιβραβευτικό χτύπημα στην πλάτη ακολουθούμενο από σύντομη ομιλία με διάφορες αερολογίες που έμαθε στα μπιζινες σκούλς που πήγε στες Αγγλίες και υπόδειξη ότι το τμήμα επιτυγχάνει τους στόχους που του τέθηκαν και οι ιδέες μου εν καλές και όλα θα γίνουν στον καιρό τους. 

Ρε ανίκανε, Ρε βλαμμένε, Ρε μα ενόμισες μόνον εσύ εσπούδασες τζαι λαλείς μου τσιόφτες?

Εγώ φυσικά ήμουν ένα μικρό γραναζάκι σε έναν τεράστιο οργανισμό που κατά γενική ομολογία λειτουργούσε αποτελεσματικά. Οι προϊστάμενοι μου ήταν αυτό που ονομάζουμε κατώτερα διευθυντικά στελέχη. Πάνω από αυτούς ήταν τα μεσοδιευθυντικά και πάνω από αυτούς τα ανώτερα διευθυντικά και πάνω από αυτούς τα ανώτατα και πάει λέγοντας μέχρι το διοικητικό συμβούλιο.

Το ππόιντ μου ήταν πως ναι μεν “λειτουργούσαμε” “ικανοποιητικά” αλλά με λίγη απλή οργάνωση και συγύρισμα θα μπορούσαμε να πετάμε. Το ήξεραν όμως αυτό τα ανώτερα ή ανώτατα διοικητικά στελέχη? Όχι! Ο ανίκανος μαζί με τον άχρηστο στα μπριφινκς παρουσίαζαν μια ικανοποιητική εικόνα, επιτυγχάναμε τους στόχους μας, έκαναν περιποιημένα πρεζεντέισιονς και όλα καλά.

Ε φυσικά! θα αναφωνήσεις αγανακτισμένος!! 

Εν Κυβέρνηση που έχουμεν???

Και όμως.

Ο οργανισμός είναι ιδιωτικός. Από τους πιο μεγάλους. Κρατάει στα χέρια του ένα σημαντικότατο κομμάτι της αγοράς.

Ο ιδιοκτήτης και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου δεν είχε και ακόμα δεν έχει ιδέα πόσα γίνονται στα χαμηλά στρώματα.

Πολλοί που κατέχουν θέση σημαντική και διευθυντική έχουν κάποιου είδους “γνωριμίας” με την οικογένεια (φίλοι των παιδιών από το σχολείο ή τις σπουδές, βαφτιστικοί, γιούδες κουμπάρων κτλ). Όσοι νομίζουν πως το μέσον και η ανικανότητα και το φάγωμα χρημάτων απαντώνται μόνο στο δημόσιο πλανώνται πλάνην οικτράν.

Και η οργάνωση για την οποία επρρρρρρίουμουν ήταν το απλό συγύρισμα των τιμολογίων. Είχαμε μια στοίβα ως δαπάνω από μη προσεστ τιμολόγια της περασμένης χρονιάς σε claims από την μητρική στο εξωτερικό για εργοστασιακές βλάβες. Όταν πήγα από μόνη μου να κάνω την τελική τιμολόγηση, για να σταλούν επιτέλους, και ρώτησα τον διευθυντή μου “πόσα χρεώνουμε τα εργατικά στη μητρική” δεν ήξερε. 2 χρόνια διευθυντής να τον χαρώ και δεν ήξερε!

Ζήτησα να μου ξεκαθαρίσει τη διαδικασία που ακολουθούμε με πελάτες που είχαν συμβόλαιο για τις υπηρεσίες μας και δεν ήξερε!

Όταν ανασήκωσα το αναμαλλιασμένο κεφάλι μου από το χαρτομάνι των συμβολαίων και έκπληκτη ανακάλυψα πως εδώ και κάποια χρόνια τα συμβόλαια για χρόνιες υπηρεσίες δεν είχαν γίνει updated, με αποτέλεσμα να χρεώνουμε με τιμές πολύ χαμηλότερες από το κόστος μας, λόγο της αύξησης των τιμών σε αναλώσιμα, μου είπαν ότι δεν ήξεραν ακριβώς πως έγιναν αυτά τα συμβόλαια όταν πρωτοδιορίστηκαν και έτσι τα ανανέωσαν με τους ίδιους όρους απλά αλλάζοντας τις ημερομηνίες. Θα το κοιτάξουν όμως όταν θα ξανακάνουν ανανέωση. 

Τι ακριβώς παίζει με τα συμβόλαια δεν ήξεραν!

Φυσικά δεν ήταν όλοι άχρηστοι. Υπήρχαν πολλά τμήματα που, επειδή είχαν καλύτερους διευθυντές, λειτουργούσαν εξαιρετικά.

Βλέπεις η μαύρη αλήθεια είναι ότι σε τέτοιους μεγάλους οργανισμούς, εφόσον δεν παρουσιάζεις ζημιά, κανείς από τους αποπάνω δεν ασχολείται με τις λεπτομέρειες. Κοιτάζουν τα γενικά διαγράμματα και είναι ικανοποιημένοι. Για να ασχοληθούν, πρέπει να γίνει ζημιά.

Έτσι και στην κρατική μηχανή.

Μέχρι τώρα θα ήθελα να ελπίζω.. Αλλά δεν είμαι και τόσο αισιόδοξη. 

Γιατί κανείς δεν δίνει ακόμα και τώρα βάση σε αυτά τα μικρά, τα μεγάλα, τα πρακτικά που οδήγησαν σε ζημιές.

Απλά φωνασκούν σκεπτόμενοι τις επόμενες εκλογές και όχι το πώς θα μπορούσαν να διορθωθούν κάποια πράγματα.

Ο θρήνος του μετανάστη

Χθες πήγαμε με τον καουμπόι να δούμε την παράσταση "Σκηνοβάτες". Άρεσεν μου, είχε γέλιο, λίιιιον κάπως σαν το σκεαρι μουβι των αρχαίων τραγικών.

Αυτό που μου κόλλησε όμως ήταν ένα τραγούδι από την παράσταση, το “το κλάμα του εμιγκράντου” δηλ ο θρήνος του μετανάστη, που το τραγούδησε καταπληκτικά η κοπέλα.

Το τραγούδι είναι παραδοσιακό από τα ελληνόφωνα χωριά της κάτω Ιταλίας. Στα χωριά αυτά μιλάνε μια ξεχωριστή διάλεκτο τα γκρεκάνικα. Αυτή η υπέροχη διάλεκτος χάνετε σιγά σιγά..

Δε βρήκα στο ΥouTube ολόκληρο το τραγούδι, γι’ αυτό σας βάζω 1-2 βιτεάκια και μια μετάφραση όλων των στίχων.

Ωριά μου ροντινέλλα μου
Ωραίο μου χελιδόνι

πλέα τάλασσα σ’ αγκουάντει
ποια θάλασσα σε βγάζει

Τζιε α πούθε ‘στέ τζιε στάζει
και από πού έρχεσαι και φτάνεις

μ 'ούτον τον καλό τζαιρό.
με τούτο τον καλό καιρό

Βαστά το πέτο άσπρο
Άσπρο έχεις το στήθος

μαύρε βαστά τες άλε
μαύρες έχεις τις φτερούγες

ο σταυρί κολόρ ντι μάρε
στη ράχη το χρώμα της θάλασσας

τζιε η κούντα λιο νοικτή
και την ουρά λίγο ανοιχτή

Αρώτησα τη μάνα μου
Ρώτησα για τη μάνα μου

την πλέον αγαπημένη
την πολυαγαπημένη
έχει τόσο καμεμένη
είναι τόσο στεναχωρεμένη

πούρου να ‘χει να με δει
τόσο που έχει να με δει

Αρώτησα τον τσιούρη μου
Ρώτησα για τον κύρη/τζύρη μου

Τζι’ όλη τη γκετονία
και για όλη τη γειτονιά

τζιε αν είχε ομιλία
και αν είχες ομιλία

πόσα είχε να μου πει
πόσα θα είχες να μου πεις

Κάιτζ' αμπρός στη τάλασσα
Κάθομαι ομπρος στη θάλασσα

πάντα σενα κανονώ
πάντα σε κοιτάζω

λίον γκέρνει, λίον καλέει
λίγο γέρνεις λίγο κατεβαίνεις 

λιον εγκίζει το νερό.
λίγο αγγίζεις το νερό.

Μα ‘σου τίπο μου λέει

Μα εσύ τίποτα δε μου λες

για πόσα σε ρωτώ

για όσα σε ρωτώ

λίον γκέρνει, λίο καλέει,

λίγο γέρνεις, λίγο κατεβαίνεις

λιον εγκίζει το νερό...

λίγο αγγίζεις το νερό…

Δε σας θυμίζουν λίγο τα κυπριακά?

Τζαι επίσης εθυμήθηκα πόσο με εκνευρίζουν αυτοί που θεωρούν το να μιλάς τη διάλεκτό σου "χωρκάτικο". Embrace  την καταγωγή μας πήπολ! 

Embrace τα κυπριακά και όλες τις διαλέκτους!

Του καϊσιου το γάλα

Επειδή πολλύς λόος γινεται τελευταίως για το γάλα και επειδή θωρω κατι email που πάσειν τζιέρκουνται, αλλά με αυτά που προτείνουν θα την φαν τζεινοι που ενι φταισιν, αποφάσισα να σας ενημερώσω με την εγκυρότητα του Καϊσιου.

Οκ. Το γάλα εν ακριβό. Παραπάνω ακριβό από ότι πρέπει. 

Αλλά ποιος φταίει? Ποιος μας πιάνει τα οπίσθια? Ποιος είναι ο πιο ποθκιάντραπος κρίκος? (παλε εσυνδύασα τα πάλε)

Για να σάσεις ή να χτυπήσεις ένα σύστημα που εν κακό πρέπει να ξέρεις πως λειτουργεί:

Οι παραγωγοί, οι οποίοι τραβούν το μεγαλύτερο ζόρι της υπόθεσης, πουλούν το γάλα 50 σεντ το λίτρο. Και λίγα είναι αν σκεφτείτε ότι είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν τις ζωοτροφές πανάκριβα αφού εισάγονται. Ακόμα οι άνθρωποι αυτοί δουλεύουν όλη μέρα, κάθε μέρα. Που το πρωίν το χάραμα η ωρα 6 ως τες 6-7 τη νύχτα και πολλές φορές περισσότερο. Κάθε μέρα. Με Σάββατο, με Κυριακή, με Χριστούγεννα, με Πάσχα. Κάθε μέρα.

Το γάλα μετά το συλλέγει η ΠΟΑ. Η οποία το υποβάλλει σε ελέγχους και εξετάσεις και το διανέμει στις γαλακτοβιομηχανίες με το επιπρόσθετο κόστος των 5 σεντ ανα λίτρο, το οποίο καλύπτει τις λειτουργικές της ανάγκες και τα έξοδα συλλογής και διανομής.

Οι γαλακτοβιομηχανίες το παστεριώνουν το ομογενοποιούν, το κάνουν τυριά-χαλούμια-κρέμες-γιαούρτια , το συσκευάζουν και το διανέμουν. Το φρέσκο γάλα, αφου αυτό είναι το θέμα μας, δηλαδή το αγοράζουν περίπου 55 σεντ το λίτρο και το πουλούν στα σημεία λιανικής από 85 μέχρι 1ευρώ το λίτρο. Όσο πιο μεγάλος είσαι, τόσο πιο φτηνά το παίρνεις.

Οι Ορφανιδηες/Καρφούριες/Ζορμπάδες/Αλφαμεγάδες δηλ το αγοράζουν περίπου  85 σεντ το λίτρο και τα περίπτερα/μικρομάγαζα γύρω στο 1 ευρώ. Οι γαλακτοβιομηχανίες δηλ βάζουν πάνω στην τιμή αλλό 30-50 σεντ και με αυτά καλύπτουν το κόστος επεξεργασίας, συσκευασίας, διανομής και άλλα. Ας λάβουμε εδώ υπόψιν ότι ο μεγαλύτερος όγκος απορροφάται από τους μεγάλους.

Και ερχόμαστε στις υπεραγορές. Θα ασχοληθούμε με τους μεγάλους.

Οι όποιοι παίρνουν το γάλα για περίπου 85 σεντ και μας το πουλουν 1.30! 

Οι υπεραγορές εντωμεταξύ δεν έχουν έξοδα διανομής. Ακόμα και στα ράφια τα τοποθετούν οι πλασιέδες των γαλακτοβιομηχανιών. Και για τα ράφια ακόμα παίρνουν νταβατσιλίδικα. Το χώρο που θα σου παραχωρήσουν στο ράφι τον χρεώνουν!

Αμα δεν πουληθεί το γάλα δεν ιδρώνει το αυτί τους, γιατί ότι περισσέψει το επιστρέφουν (δηλ το μαζεύει ο πλασιε που λέγαμε και το πάει πίσω) και παίρνουν πίσω τα λεφτά τους.

Το παίρνουν πίσω είναι σχήμα λόγου φυσικά γιατί για να πάρεις πίσω κάτι πρέπει πρώτα να το δώσεις.

Επειδή αγαπητέ καταναλωτή εσύ, όταν πάεις στο σουπερμάρκετ και γοράζεις το γάλα σου και το γιαούρτι σου, τα πληρώνεις ατάκα και επιτόπου. Και στα λεφτά που εσύ πληρώνεις έχουν όλοι οι αποπάνω το μερίδιό τους.

Έλα όμως που οι «κυριοι» Ορφανιδηες/Καρφούριες/Ζορμπάδες/Αλφαμεγάδες κτλ δεν αποδίδουν στις γαλακτοβιομηχανίες το μερίδιό τους και τους τα χρωστούν για περίπου 1 χρόνο!!!!!!! 1 χρόνο!!!!!!! 

Δηλαδή το γιαούρτι που εσύ έφαες σήμερα, τζεινος που το έκαμε θα το πληρωθεί σε 1 χρόνο!! Τζαι τζεινος που εφρόντισε, εγάλεψεν, εφκαλεν το λάδιν του χειμώνα καλοκαίρι, ακόμα πιο μετα. (Εν τούτοι που εχαντακώσαν την αγορά αλλά αυτό σηκώνει άλλο ποστ)

Πίσω στο θέμα μας, βλέπουμε λοιπόν ότι το μεγαλύτερο, καθαρό, αβίαστο, ποθκιάντραπο κέρδος το βγάζουν οι μεγάλοι της λιανικής πώλησης. 45 σεντ το λίτρο περίπου!!! 45!

Το email που κυκλοφορεί λέει να μην αγοράζουμε γενικά γάλα και ψωμί για μια εβδομάδα για να χτυπηθούν «οι εταιρίες».

Μα ποιες εταιρίες εννα χτυπηθούν αν δεν γοράσουμε γάλα και ψωμί για μια εβδομάδα? 

Της λιανικής που αισχροκερδούν??? Που φταισιν???? Που είναι ο πιο ποθκιάντραπος κρίκος??? 

Όχι! Θα δεχτούν πλήγμα οι παστεριωτές και οι παραγωγοί. Τα σουπερμαρκετ τίποτα δε θα πάθουν!!!

(Και όχι το γάλα δεν ξαναπαστεριώννεται και ξαναπουλιέται. Είναι μυθος. Πάει για τυριά)

Τη ζημιά από τη μη πώληση θα την επωμιστούν οι παραγωγοί, πράγμα άδικο!

Αν θέλουμε να χτυπήσουμε τα καρτέλ των μεγάλων σούπερμάρκετ, τότε πολύ απλά αυτά πρέπει να είναι ο στόχος του μποϊκοτάζ και όχι τα ίδια τα προϊόντα.

Μην ψωνίσετε γενικά για μια εβδομάδα από τον Ορφανίδη/Καρεφουρ/Αλφαμεγα και ψωνίστε από τα πιο μικρά σουπερμάρκετ.

Έτσι και αυτόν που ευθύνεται χτυπάς και δεν τρώει τη φάκκα αυτός που δε φταίει και θα πάρουν και μια ανάσα οι μικροί.

Ντροπή είναι..

Γενικά στην Κύπρο ντρεπόμαστε για τα πιο άκυρα πράγματα.

Είναι γενικό το κακό. Ντρεπόμαστε να γνωρίσουμε καινούριο κόσμο ας πουμε. Πραγματικά κάθε φορά που καλώ καμια φιλη μου να πάμε κάπου και με ρωτά “εννάσhει τζι άλλους? Μα ενιξέρω κανέναν.. αντρέπουμε..” θέλω να τσιριλλώ! Εε? εννα τους γνωρίσεις κόρη μου. Σιγά το πράμα! Δηλαδή όλους όσους ξέρεις τωρά εξερές τους που μωρό? Ήσασταν σε διπλανές θερμοκοιτίδες?  Και αν δε συμπαθήσεις κανέναν πάλε σιγά το πράμα. Ετο εφκηκες έξω, εγνώρισες 5 πλάσματα. Δε θα σου τους κοτσιανιάσουμεν.

Εχω ξάδερφη που αντρέπετε και αποφεύγει να κατεβαίνει σε περίπτερο, άλλο από αυτό που είναι συνηθισμένη. Καλά αυτό ανήκει στις παθολογικές περιπτώσεις.Έχω κάποιους  γνωστούς που αντρέπουνταν να έρτουν στο flash mob.(ατς! εσυνδύασα τα) 

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν το θέμα της αντροπής:

Ντροπή είναι να έχεις σκύλο και να τον έχεις δεμένο ούλλη μέρα κάθε μέρα.

Ντροπή και ΑΙΣΧΟΣ είναι να ρίχνεις φόλα.

Ντριπή και ΑΙΣΧΟΣ είναι να βασανίζεις και να κακοποιείς ζώα.

Ντροπή είναι να περιπαίζεις κάποιον που του αρέσεις και θέλει να κάνει κάποια σχέση μαζί σου, αφήνοντας τον να νομίζει ότι έχει ελπίδες, μόνο και μόνο γιατι δεν εχεις καποιον καλύτερο να ποσκολιέσαι.

Ντροπή, έτι περεταίρω, είναι να είσαι με κάποιον μόνο και μόνο γιατί έχει λεφτά/καλό αυτοκίνητο/όνομα κτλ. (και μετά λένε τις ξένες πουτάνες)

Ντροπή είναι να ξέρεις πως ο άλλος εν παντρεμένος τζαι να του κολλάς/γίνεσαι το τρίτο πρόσωπο.

Ντροπή είναι να είσαι παντρεμένος τζαι να σιογλύφεσαι ποτζί ποδά κερατώνοντας και αποκρύπτοντας πολλές φορές το γάμο σου.

Ντροπή είναι να κάμνεις κοπελλούθκια τζαι να τα μεγαλώνει και κυρίως “διαπαιδαγωγει” η Σριλανκέζα σου, γιατι δεν προλαβαίνεις να ασχοληθεις, έχεις και νύσhια να σάσεις.

Ντροπή είναι να παρκάρεις σε θέσεις για ανάπηρους ή να πιάνεις 2-3 πάρκινγκ με τον τρόπο που επάρκαρες γιατί εβαρκέσουν να το ισιώσεις λίο.

Ντροπή είναι να το παίζεις κοσμικιά και σοσιαλιτέ (μη χε..)

Ντροπή είναι να μοτιφάρεις τη μοτόρα/αυτοκίνητο σου τζαι να μεν αφήνεις τους ανθρώπους να τζιμηθούν. Η ακόμα χειρότερα να κάμνεις σούζες βάζοντας σε κίνδυνο αθώους. (βλαμμένε)

Ντροπή είναι να έχεις το κοπελλούιν σου να στέκεται μες στο αυτοκίνητο αντι να το βάλεις να είναι ασφαλισμένο στο κάθισμά του με τη ζώνη. (καθυστερημένε)

Ντροπή είναι να πάεις εκδρομή σε βουνό/θάλασσα και να αφήνεις σκουπιδότοπο πίσω σου.

You get the point..

Δεν είναι ντροπή να γνωρίζεις ανθρώπους, δεν είναι ντροπή να κάνεις πράγματα καινούρια, δεν είναι ντροπή να έχεις παραπάνω κιλά, δεν είναι ντροπή να προσπαθείς να κάνεις πράγματα έστω και αν δε σου πολλοπερνά, δεν είναι ντροπή να κάνεις κάτι διασκεδαστικό που θα σε κάνει και εσένα να περάσεις καλά και κάποιους να χαμογελάσουν.

Συμπληρώστε κατά βούληση…

Ολα τα βιντεουθκια του Μοb

Βάλλω δαμέ τα βιντεούθκια ούλλα μαζεμένα να τα θωρώ να κάμνω χαρούες!!

Πρώτο και καλύτερο το καταπληκτικό βίντεο που μας έκανε η κυρία Ελενα Αλωνεύτη την οποία και υπερευχαριστούμε 

Και ακολουθούν τα άλλα που τράβηξαν διάφοροι με τις κάμερες..

Εντωμεταξύ και η Υπέροχη, Αψογη και Φανταστική χορογράφος μας, που είδετε με τι καλή διάθεση και κέφι και όρεξη δούλεψε μαζι μας, θέλει να σας ευχαριστήσει όλους για την υπέροχη εμπειρία και τις όμορφες αναμνήσεις...

Φιλάκια σε όλους!!!!

WE MOVED IT!!!!

WE ROCK!!!! WE MOVED IT!!!!

Αγαπώ σας ούλλους πολλά! Μα εν ήταν τέλεια, άψογα, φανταστικά και υπέροχα?

Πρώτα πρώτα όμως να εκφράσω τις θερμότατες ευχαριστίες μου προς την Υπέροχη, Φανταστική, Άψογη χορογράφο μας, που όσοι ήρθατε στις πρόβες είδατε με τι όρεξη και κέφι έδειχνε κάθε βράδυ τα βήματα σε όσους ήθελαν να συμμετέχουν!

Σηκωθείτε πάνω τζαι πισκαλιάτε της! (κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ)

Δεύτερον, να πω ότι προσωπικά επέρασα τέλεια τόσο σήμερα όσο και στις πρόβες. Και να επαναλάβω ότι χάρηκα πάρα πάρα πολύ που σας γνώρισα από κοντά!

Τρίτον, να ευχαριστήσω και τον Επίτροπο Περιβάλλοντος κ. Χαράλαμπο Θεοπέμπτου για την προθυμία του να συμβάλει στον όλο πασhιαμα. Ό,τι πρόβλημα πρακτικό και να προέκυπτε, ένα τηλέφωνο στον κ. Θεοπέμπτου αρκουσε για να λυθεί! Ευχαριστούμε παρά πάρα πολύ!

Περιμένω να δω και τα βιντεούθκια που θα κυκλοφορήσουν!

Θελω να πω τζιάλλα, αλλά πρέπει να πάω βαφτίσhια.. θα επανελθω..  

Χατε! Η αρχή έγινε! 

Update: Dance mob is in da town

Πηπολ!!

Το νερό εμπηκεν στο αυλάτζι

Θα γίνει μια απλή χορογραφία στο ρυθμό του I like to move it move it!!

Δεν είναι ανάγκη να ξέρετε χορό. Ούτε εγώ ξέρω. Προ πάντων όλων ο πασhιαμάς!

Το σημαντικό είναι να είμαστε συντονισμένοι.

Για το λόγο αυτό θα γίνουν πρόβες. Καθημερινά στο πάρκο Ακροπόλεως στις 19:00 Δευτέρα-Παρασκευή

Όσοι θέλουμε να συμμετέχουμε στο dance mob μας περιμένουν στις πρόβες.

Ο λόγος που θα είναι καθημερινές είναι για να βολεύτει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται και να μην έχουμε πρόβλημα του στιλ “Δευτέρα μπορείς?  Όχι. Τρίτη μπορείς?  Όχι Τετάρτη μπορείς? Ναι ! Μα δε μπορώ εγώωωωω” και όχι επειδή είναι κάτι πολύπλοκο.

Ευχαριστούμε παααααρα πολύ το χορογράφο που προσφέρθηκε να μας οργανώσει!

Ο πασhιαμας θα γίνει το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου, η ώρα 12 μ., μπροστά από το  Marks and Spencer στη Μακαρίου

Όσοι περισσότεροι τόσο καλύτερα! 

Spread the word…….

Μιλώ σας.. ένεσhει λάθος το σκηνικό με το dance mob όπως εξελίσσεται!

Περίμενα να δω τι θα γίνει στις πρόβες, για να γράψω update. Και έχω να δηλώσω πως οι πρόβες πάνε πολύ καλά, έσhει πολύ χάζι..

Σήμερα είχε ακόμα πιο πολύ κόσμο από χθες και το σημαντικότερο ήταν οι περισσότεροι νέα άτομα.

Μα δέτε ήντα ωραίο πράμα είναι

Join us people!!!!!!!!!!!

Θέλετε να κάνουμε dance mob?

Τολοιπόν.

Εκουρτίστηκα τωρά.

Εκούρτισεν με το πόστ της Ερυκίνης.

Θέλω Dance Mob στη Λευκωσία εδώ και τώρα!!!!!!!!!

Είπεν και ο κ. Θεοπέμπτου ότι ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο και δεν προχώρησε. Και ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι για την Εβδομάδα Κινητικότητας 16-22 Σεπτεμβρίου. Τολοιπόν, ένεχουμεν πολύ χρόνο. Ας το βάλουμεν μπροστα!

Όσοι είστε για τα παναΰρκα σαν εμένα Ενωθείτε!

Πρώτον:

Πρέπει να επιλέξουμε τόπο. Κάπου που να έχει μεγάφωνα.

Μάλλον έχουν η Λήδρας, η Μακαρίου και το Μall. 

Το πλεονέκτημα της Λήδρας και του Μall  είναι ότι δε θα κόψουμεν την κίνηση. Αλλά γουστάρω και  Μακαρίου.

Τι προτιμάτε εσείς?

Δεύτερον:

Κατά την άποψη μου, για πρώτη φορά είναι πιο εύκολο να διαλέξουμε έναν χορό που τον ξέρουν ούλλοι. Έτσι δε χρειάζονται πρόβες. 

(Άμα γίνει μία φορά μπορούμε να συντονιστούμε για ένα δεύτερο χαϊχουιν ως τα Χριστούγεννα,  για να συμμετέχουν και οι ξενιτεμένοι μας –Ευρικίνη, Πρασινάδα κτλ)

Τι προτιμάτε:

      1) Καλαμαθκιανό

      2) Συρτάκι

      3) Macarena

    4) Άλλο (τι?)

Χάτες, δέτε τα τούτα τζαι κουρτιστείτε τζαι σείς!!

Μα έννεν τέλειο?

Τούτοι εκάμαν το με συρτάκι, με τη μουσική του Ζορπά:

Και αυτό που το έβαλε η Ερυκίνη τζαι επέλλανα πάνω του:

Χάτε! 

Πέτε τι θα θέλατε να κάνουμε εμείς.

Φρίκι πήπολ

Σε συνέχεια του Λοβ...

Όταν επέστρεψα Κύπρο που τες σπουδές στην Ελλάδα, βρέθηκα λίγο έξω από τα νερά μου στο ντέιτιγκ φίλτ. Από τους καλαμαράες με τα “αστέρι μου” “ψυχή μου” “κοπέλα  μου” κτλ, που φλερτάρουν ασύστολα και “έλα μωρέ δεν τρέχει τίποτα” χωρίς φόβο της χυλόπιτας, στους Κυπραίους που το πιο τολμηρό πράγμα που θα κάνουν είναι να σε κοιτούν με νόημα από απέναντι, κρατώντας το ποτό και σούζοντας μόνο το κεφάλι στο ρυθμό της μουσικής, και το πολύ πολύ περνώντας με το αυτοκίνητο να σου φωνάξουν κανένα “πεζούνα μου” “πέρτικα μου” και άλλα πτηνοειδή πριν εξαφανιστούν..

Άσε που οι παρέες εδώ είναι κλειστές και  δύσκολα ανοίγονται σε νέα άτομα και ειδικά ελεύθερες γυναίκες. . Σιγά σιγά (μα πολύ σιγά) όμως έγινε και αυτό.

Το να γνωρίσω κάποιον στα κλαμπ ήταν ακατόρθωτο για μένα. Αφού εν κοντεύκουν ρε κουμπάρε. Τζαι πές ότι εκοντεύκαν. Τι κουβέντες να κόψεις μες το κλαμπ? Εγώ θέλω να μιλήσω με τον άλλο, για να δω αν αξίζει τον κόπο. Βάλθηκαν λοιπόν κάποιοι γνωστοί να μου γνωρίσουν δικούς τους γνωστούς. Και αν και τα περισσότερα ήταν τραγικά τους ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την καλή τους θέληση. 

Να σας πω θκιο τρείς περιπτώσεις? (ναιαιαιαι-κύμμα)

#1^η περίπτωση

Μια γνωστή βρήκε γκόμενο και πάμε να μου γνωρίσει και μένα τον φίλο του φίλου.

Εμφανίζομαι στην καφετέρια και βλέπω έναν τύπο..πώς να τον περιγράψω..σαν κομπάρσος σε κυπριακό σκετς που κάμνει το θαμώνα στον καφενέ του χωρκού. Ου άτε ήντα επιφανειακή που είμαι α! Ο άθρωπος μπορεί να εν μάλαμα τζαι να με τραβήσει με τα ψυχικά του χαρίσματα. Τα όποια όταν άρχισε να ξεδιπλώνει εφώναζα που μέσα μου “σύναξε τα, σύναξε τα” σαν να είδα κατσαρίδα.

Οι κουβέντες του ξεκίνησαν με το πόσο μαλάκας εν ο μάστρος του και ότι είπεν του μες τα μούτρα προχτές «εμένα να μεν μου μιλάς έτσι» γιατί εν μάγκας τζαι άδρωπος τζαι δε σηκώνει παρατηρήσεις τζαι υποδείξεις . Επεκτάθηκαν στο πόσο μαλάκας ήταν ο αξιωματικός του στο στρατό με απαρίθμηση με ποιους εδέρτηκεν τζαι πόσες έφαεν στο στρατό.

Σε κάποια στιγμή με ρώτησε με ποια ομάδα είμαι και όταν του είπα “με καμιά” άνοιξε ακόμα περισσότερο το πουκάμισό του, από όπου φαινόταν διακριτικά η δασύτριχη γούνα του την οποία κοσμούσαν γρουσαφένες αλυσίδες, τράβηξε μία από αυτές, για να μου δείξει ξεκάθαρα το γρουσαφένο τριφυλλούδιν που εκρέμετουν πας τον  γρουσαφένο τον  άλυσο τζαι  κάμνει κάποιο σχόλιο για την ομονοιάκκα που δεν το άκουσα καθαρά γιατί είχα μια εξωσωματική εμπειρία από την προσπάθεια του εγκεφάλου μου να μπλοκάρει το τραυματικό γεγονός.

Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με βλακώδη ανέκδοτα με ππούττους.

Άντεξα 1.5 ώρα και αποχώρησα με κάποια φτηνή δικαιολογία.

#2^η περίπτωση

Αστυνομικός στη φρουρά κάποιου βλαμμένου πολιτικού. Εν είσhεν τ ι π ο τ ε να πει για κ α ν έ ν α θέμα. Μόνο με τον άλλο αρσενικό της παρέας έκοψεν λίες κουβέντες για μάππες τζαι  τζυνήι...→ Φύε να με σε θωρώ ομπρός μου. Δολοφόνε. Βλαμμένε. Άχρηστε. Που νομίζεις ότι εν κανένα κατόρθωμα να παίζεις πουλλούθκια. Αλόπως εν που παίζεις πολλά το δικό σου πουλούιν τζαι επειραχτήκαν τα ανύπαρκτα εγκεφαλικά σου κυκλώματα.

Έφυεν κυνηγημένος  ο ίδιος.

#3^η περίπτωση

Ελιτζιπολ μπάτσελορ, πέρφεκτ για τα κυπριακά δεδομένα. Καλή δουλειά, πολλά λεφτά,  φάνσι αυτοκίνητο..μεινήσκει με τη μάμμμαν του στα 30κάτι τζαι πάει τακτικά για εξομολόγηση.

Καϊσί: Ενναν προβληματικός λαλώ σας το.

Περίγυρος καϊσιού: Είσαι υπερβολική τζαι φάουσα τζαι ιδιότροπη. Εν εβαρέθηκες πας το ράφι? Δως του ευκαιρία τζαι εν καλός. Βγες άλλο κανένα ραντεβού, μεν κατακρίνεις, τι σε πειράζει τζαι αν εξομολογείται ο αθρωπος?

Καϊσί: Οκ ίσως να έχουν δίκαιο. Τι με πειράζει? Θα μπορούσα να το διερευνήσω σε αλλοκανένα ραντεβού.

---

Καϊσί: Καλάν γιέ μου. Γιατί πάεις μιαν την άλλη εξομολόγηση? Τι αμαρτίες θεωρείς ότι κάμνεις?

Προβληματικός: Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Η εξομολόγηση κάνει καλό στην ψυχή. Σε ταπεινώνει.

Καϊσί: Ναι αλλά για να νιώθεις τόσο έντονα την ανάγκη κάτι σε βαραίνει. Τι συζητάς με τον πάτερ δηλαδή?

Προβληματικός: Ο,τι μπορεί να κάνω και να θεωρείται αμαρτία. Πολλά πράγματα που δεν τα λαμβάνεις υπόψη σου θεωρούνται αμαρτία. Για παράδειγμα (κοκκινίζει) πονηρές σκέψεις ή (χαμηλόφωνα και συνωμοτικά) η ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής χωρίς σύντροφο ή εκτός γάμου ..

Καϊσί: WTF?? (ζάωμα) WTF²?? (πέρκι να σοβαρομιλά τούτος)

Προβληματικός: ..ναι και ο πνευματικός σε συμβουλεύει. Τα συζητάς μαζί του και σε καθοδηγεί, καμιά φορά μπορεί να σου βάλει και κάνονα, εξαρτάται.

Καϊσί: Ου Γριστός!!! Γιέ μου?!?!? Είσαι ανώμαλος τζαι χαντός. Χαντός επειδή τον 21^ο αιώνα ως τζαι ο κάττος μου ξέρει ότι ο αυνανισμός εννεν αμαρτία. Απόπως και εσέναν επείραξεν σου τα ανύπαρκτα εγκεφαλικά σου κυκλώματα (τούτον εν βρίσιμο όχι κατηγορία αμαρτίας) Και ανώμαλος επειδή εν πολλά διεστραμμένο να πάεις τζαι να περιγράφεις έτσι τσιόφτες σε έναν γερούιν που τάχα αφοσιώθηκε στον πνευματικό κόσμο. Εν Μικελλίδη που θέλεις. Τζαι συ τζαι ο πνευματικός σου. Χαντακωμένε. Πέρκι να θέλεις καμιάν παρθένα τζαι να μεν κάμετε σεξ πριν το γάμο.

Προβληματικός: Ε όι! Εν θέλω παρθένα σιού τζαι καλά. Και φυσικά θα κάνουμε σεξ πριν το γάμο, αλλά εν αμαρτία και γι’ αυτό την εξομολογούμαστε.

Καϊσί: Ως την επόμενη εβδομάδα που θα ξαναπάεις εξομολόγηση. Είσαι χαντός, ανώμαλος και Υποκριτής δηλαδή.