Αμαρτιες γονεων...

Εβαλα πελάν πας την τζιεφαλή μου πάλε.

Καλά να πάθω.

Σαν να μην είχα αρκετούς λόγους να νευριάζω κάθε μέρα, προσφέρθηκα να κάνω ιδιαίτερα για 1-2 μήνες.

Όλα άρχισαν όταν προθυμοποιήθηκα να βοηθήσω μια φίλη που έμεινε έγκυος και να της κρατήσω έναν μαθητή ώσπου να γεννήσει-ποσαραντώσει. 

Ο πελάς είναι το “μωρό” μιας οικογένειας  και πάει Β’ Γυμνασίου. Οι βαθμοί του εν τζεί που τα χάλια και τα κενά του πάρα πάρα πάρα πολλά.

Το πραγματικό πρόβλημα όμως δεν είναι ο μιτσής. Εν οι γονείς του. 

Που δεν εκαταφέραν να τον μάθουν τι θα πει υπευθυνότητα και πειθαρχεία και σεβασμός. Ο μιτσής έννεν μαννός. Ούτε μαθησιακά έχει, παρόλο που οι γονείς τον πέρασαν από διάφορα τέστ και τον τρέχουν σε ψυχολόγο ευελπιστώντας για το αντίθετο. Εν απλά τεμπέλης. Κούννος. Lazyboy.

Απλά δε διαβάζει επειδή βαρκέται και μπορεί να γκετ αουεϊ ουιθ ιτ.

Τι να του κάμω καλή μου τζαι γρουσή μου γεναίκα αμαν δε συνάεται να κάμει τα μαθήματά του? Με το να κάθομαι μαζί του 2-3 ώρες τη βδομάδα εννα δει διαφορά ενόμισες? Οξα αμαν τα κάμνουμεν μαζι εννα προοδεύσει? Δαμέ ενιμπόρει να συντάξει μια πρόταση της προκοπής, έχει τόσα κενά, και εννα βελτιωθεί με 2 ώρες δκιάβασμαν?

Εν τζαι είμαι κηπουρός να του τα φυτέψω μες το κεφάλι του. 

Πρέπει και ο ίδιος να κάμει κόπο. Να κάτσει τον κώλον του κάτω τζαι να θκιεβάσει. Αλλά όταν ως τωρά ενεξόρτωσετε να τον μάθετε τόσα χρόνια ότι πρέπει να κάμνει τα μαθήματά του και να αφιερώνει 1 ώρα έστω την ημέρα στα μαθήματα εν φυσικό να έχει τόσο πρόβλημα.

Ακόμα παραπάνω άμα δεν τον έμαθετε ότι άμαν εν άταχτος εννα έσhει συνέπειες. Χωρίς συνέπειες οι περισσότεροι από εμάς θα παίζαμε και το αππαρίν μας και πελλόν. Εν το καταλάβεις ότι πρέπει να έχει και όρια και να μάθει ότι έχει και υποχρεώσεις εκτός από δικαιώματα?

Άμαν τον εμάθετε ότι μπορεί να κάμνει τον πίθηκο στο σχολείο και να μεν ανοίει βιβλίο τζαι πάει αδιάβαστος τζαι εν οκ τζαι εννα βουράτε να παρακαλάτε ή να απειλείτε τους καθηγητές να τον περάσουν με το εσhιέκκιπιν, και στο σπίτι δεν θα έχει καμία συνέπεια, καμία τιμωρία, πώς εννα καταλάβει ότι πρέπει να αλλάξει συμπεριφορά?

Κατά την άποψή μου όλα ξεκινούν από εκεί. Άμα δε διορθώσετε αυτό το πρόβλημα δε θα διορθωθεί τίποτα.

Ακούτε τωρά συζήτηση με τη μάνα:

Κ=Καϊσίν

Μ=Μάνα (του μιτσή, όχι η Μάνα)

Μ: Ελα Καϊσίν μου. Εθελες να μιλήσουμε?

Κ: Ναι. Εν για να δώ πως είναι τα πράγματα μετά από εκείνη τη συζήτηση που είχα προχθές μαζί του. (aka τσάιν)

Μ: Ούφου Καϊσιν μου ένιξερω τι να του κάμω πλέον. Εννα με πελλάνει. Εν ακούει. Ετο σημερα που είχαν απεργία τα σχολεία, επήεν με ένα φίλο του στη Λήδρας, αντί να πάει σπίτι τζαι δεν μου είπε τίποτε, τζαι έψαχνα τον.

Κ:…………. Πάει κάπου χωρίς να σας το πει?

Μ: Ναι και όταν τον εντόπισα στο τηλέφωνο τελικά είπα του ως τες 1 να είναι σπίτι, αλλά τωρά πιάννω τον και δεν μου το απαντά πάλε.

Κ: (Πάλε!?!?!?!?! ΠΑΛΕ?!?!?!?!) Ε…. κυρία Τάδε μου εν γίνεται τούντο πράμα! Εξαναείπα σας το. Πρέπει να μάθει να συμπεριφέρεται πιο υπεύθυνα.

Μ: Ναι, μα τι να του κάμω??? Είπα του τα πολλές φορές.  Έπιασα και την ψυχολόγο και είπεν μου εννα του μιλήσει. Τι να κάμω?

Κ: (ΧΑΛΟΟΟΟΟΟΥ) Να τον βάλετε καμιάν τιμωρία μήπως?

Μ: Λαλείς? Ναι θα του πω ότι έθθα τον πάρω να κουρευτεί αύριο.

Κ: (ααααα??? Σοβαρομιλά?) Κυρία Τάδε, δε νομίζω ότι η αναβολή του κοψίματος των μαλλιών του εν κάτι που θεωρείται τιμωρία. 

Τιμωρία είναι να του πεις αν δεν απαντάς το τηλέφωνο της μάμας/δεν τηρείς την ώρα που πρέπει να επιστρέψεις/πάεις κάπου χωρίς άδεια εννα κατάσχουμεν το ποδήλατό σου/δεν έχει τηλεόραση για 2 μέρες/δεν έχει έξοδο το Σ/Κ. 

Κάτι που θα το στερηθεί τέλος πάντων.

Οι ΝΕΥΡΕΣ μου!

Κόρη μου. Καλή μου γεναίκα. Σίριουσλι. Πίενε εσύ στον ψυχολόγο καλύτερα να μάθεις να συνάεις το κοπελλούιν σου νομίζω. Πίενε κανέναν σεμινάριο με θέμα «πώς να κάνετε τα κοπελλούθκια σας να σας κρόνονται».

(ωωωμμμμ ώσπου να περάσει το δίμηνο)