kaisi-leaks 2

Η πορεία της “λαμπρής μου καριέρας” (αχαχα…αχέμ) με οδήγησε στο να αποκτήσω  θέση σε έναν πολύ γνωστό οργανισμό. Ο οποίος αποτελείται από διάφορα τμήματα. Προσλήφθηκα με έναν καλό μισθό, καλό ωράριο και διάφορα ωφελήματα. Ουσιαστικά πήρα αυτή τη θέση “μέσο” γνωστών μου που δούλευαν ήδη εκεί.

Ο διευθυντής μου και άμεσα προϊστάμενός μου ήταν ένας άχρηστος. Ούλη μέρα ήταν μες το ίντερνετ, κοιτάζοντας σάιτ για βάρκες και ψαροντούφεκα ο ροφός. Ενώ είχα πρόσβαση σε ταμείο και είχα επαφή με κόσμο που περίμενε να τον εξυπηρετήσω δεν ενδιαφέρθηκε να έρθει να με ελέγξει ή έστω να δει αν κάνω καλά τη δουλειά ή αν έχω απορίες.

Ουσιαστικά η μόνη βοήθεια και καθοδήγηση που είχα ήταν από μια φίλη μου, η οποία κατείχε θέση σε άλλο διπλανό τμήμα, αλλά η δουλειά της ήταν πανομοιότυπη με τη δική μου. Η φίλη, τον καιρό εκείνο, δεν είχε άμεσα προϊστάμενο, γιατί η θέση είχε κενωθεί πριν δυο-τρείς μήνες. Η φίλη επειδή ήταν “παλιά” κρατούσε ένα σωρό ευθύνες και άνετα θα μπορούσε είτε να βάλει χέρι στο δικό της ταμείο είτε να τα βροντήξει και να μείνουν ούλοι χάσκοντα και να περιφέρονται σαν αποκεφαλισμένες κότες μέχρι να ‘βρουν τα πόθκια τους.

Εγώ από τη μεριά μου θα μπορούσα να κάνω το ίδιο με το ταμείο. 

Η ανοργανωσιά ήταν μνημειώδης. Όταν -ως νεαρά και αφελής με όρεξη να κάνω το καλύτερο και έντονη ανάγκη επιβράβευσης-επιρεασμένη και από τις εν εξελίξει μεταπτυχιακές σπουδές μου- απευθύνθηκα στον άμεσα προϊστάμενό μου για την ανοργανωσιά και τις εμφανείς προοπτικές βελτίωσης της απόδοσης με κοίταξε σαν… ροφός είπαμε.

Περιττό να πω πως ως τζαι το λογισμικό που χρησιμοποιούσαμε δεν το ήξερε! Και επειδή δεν το ήξερε, μας έβαλλε να χαραμίζουμε άδικα χρόνο σε ριπόρτς που άνετα θα μπορουσε να του τα βγάζει το λογισμικό σύστημα, αλλά οοοοοχι, κάτσε και κάμνε excel shits γιατί ο άλλος εν άχρηστος.

Όταν έτυχε να συναντήσω τον αμέσως πιο πάνω στην ιεραρχία και αναφέρθηκα στο ίδιο θέμα, πήρα επιβραβευτικό χτύπημα στην πλάτη ακολουθούμενο από σύντομη ομιλία με διάφορες αερολογίες που έμαθε στα μπιζινες σκούλς που πήγε στες Αγγλίες και υπόδειξη ότι το τμήμα επιτυγχάνει τους στόχους που του τέθηκαν και οι ιδέες μου εν καλές και όλα θα γίνουν στον καιρό τους. 

Ρε ανίκανε, Ρε βλαμμένε, Ρε μα ενόμισες μόνον εσύ εσπούδασες τζαι λαλείς μου τσιόφτες?

Εγώ φυσικά ήμουν ένα μικρό γραναζάκι σε έναν τεράστιο οργανισμό που κατά γενική ομολογία λειτουργούσε αποτελεσματικά. Οι προϊστάμενοι μου ήταν αυτό που ονομάζουμε κατώτερα διευθυντικά στελέχη. Πάνω από αυτούς ήταν τα μεσοδιευθυντικά και πάνω από αυτούς τα ανώτερα διευθυντικά και πάνω από αυτούς τα ανώτατα και πάει λέγοντας μέχρι το διοικητικό συμβούλιο.

Το ππόιντ μου ήταν πως ναι μεν “λειτουργούσαμε” “ικανοποιητικά” αλλά με λίγη απλή οργάνωση και συγύρισμα θα μπορούσαμε να πετάμε. Το ήξεραν όμως αυτό τα ανώτερα ή ανώτατα διοικητικά στελέχη? Όχι! Ο ανίκανος μαζί με τον άχρηστο στα μπριφινκς παρουσίαζαν μια ικανοποιητική εικόνα, επιτυγχάναμε τους στόχους μας, έκαναν περιποιημένα πρεζεντέισιονς και όλα καλά.

Ε φυσικά! θα αναφωνήσεις αγανακτισμένος!! 

Εν Κυβέρνηση που έχουμεν???

Και όμως.

Ο οργανισμός είναι ιδιωτικός. Από τους πιο μεγάλους. Κρατάει στα χέρια του ένα σημαντικότατο κομμάτι της αγοράς.

Ο ιδιοκτήτης και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου δεν είχε και ακόμα δεν έχει ιδέα πόσα γίνονται στα χαμηλά στρώματα.

Πολλοί που κατέχουν θέση σημαντική και διευθυντική έχουν κάποιου είδους “γνωριμίας” με την οικογένεια (φίλοι των παιδιών από το σχολείο ή τις σπουδές, βαφτιστικοί, γιούδες κουμπάρων κτλ). Όσοι νομίζουν πως το μέσον και η ανικανότητα και το φάγωμα χρημάτων απαντώνται μόνο στο δημόσιο πλανώνται πλάνην οικτράν.

Και η οργάνωση για την οποία επρρρρρρίουμουν ήταν το απλό συγύρισμα των τιμολογίων. Είχαμε μια στοίβα ως δαπάνω από μη προσεστ τιμολόγια της περασμένης χρονιάς σε claims από την μητρική στο εξωτερικό για εργοστασιακές βλάβες. Όταν πήγα από μόνη μου να κάνω την τελική τιμολόγηση, για να σταλούν επιτέλους, και ρώτησα τον διευθυντή μου “πόσα χρεώνουμε τα εργατικά στη μητρική” δεν ήξερε. 2 χρόνια διευθυντής να τον χαρώ και δεν ήξερε!

Ζήτησα να μου ξεκαθαρίσει τη διαδικασία που ακολουθούμε με πελάτες που είχαν συμβόλαιο για τις υπηρεσίες μας και δεν ήξερε!

Όταν ανασήκωσα το αναμαλλιασμένο κεφάλι μου από το χαρτομάνι των συμβολαίων και έκπληκτη ανακάλυψα πως εδώ και κάποια χρόνια τα συμβόλαια για χρόνιες υπηρεσίες δεν είχαν γίνει updated, με αποτέλεσμα να χρεώνουμε με τιμές πολύ χαμηλότερες από το κόστος μας, λόγο της αύξησης των τιμών σε αναλώσιμα, μου είπαν ότι δεν ήξεραν ακριβώς πως έγιναν αυτά τα συμβόλαια όταν πρωτοδιορίστηκαν και έτσι τα ανανέωσαν με τους ίδιους όρους απλά αλλάζοντας τις ημερομηνίες. Θα το κοιτάξουν όμως όταν θα ξανακάνουν ανανέωση. 

Τι ακριβώς παίζει με τα συμβόλαια δεν ήξεραν!

Φυσικά δεν ήταν όλοι άχρηστοι. Υπήρχαν πολλά τμήματα που, επειδή είχαν καλύτερους διευθυντές, λειτουργούσαν εξαιρετικά.

Βλέπεις η μαύρη αλήθεια είναι ότι σε τέτοιους μεγάλους οργανισμούς, εφόσον δεν παρουσιάζεις ζημιά, κανείς από τους αποπάνω δεν ασχολείται με τις λεπτομέρειες. Κοιτάζουν τα γενικά διαγράμματα και είναι ικανοποιημένοι. Για να ασχοληθούν, πρέπει να γίνει ζημιά.

Έτσι και στην κρατική μηχανή.

Μέχρι τώρα θα ήθελα να ελπίζω.. Αλλά δεν είμαι και τόσο αισιόδοξη. 

Γιατί κανείς δεν δίνει ακόμα και τώρα βάση σε αυτά τα μικρά, τα μεγάλα, τα πρακτικά που οδήγησαν σε ζημιές.

Απλά φωνασκούν σκεπτόμενοι τις επόμενες εκλογές και όχι το πώς θα μπορούσαν να διορθωθούν κάποια πράγματα.